Over de kleine frustraties van het leven...
Hoewel op dit moment de zon tijdelijk schijnt (dit is overigens onzin want de zon schijnt altijd, schijnt... maar wel elders) is het al een aantal dagen pokkeweer, takkeweer, teringweer of één der anderen- met ziektes of genitaliën onderbouwde- zegswijzen over het weer. En ik wéét hoe dat komt... En nu niet beginnen over storingen boven de atlantische oceaan, of een natweerfront wat zich vanuit Siberië langzaam hier naartoe begeeft... Nee, de kern van het probleem zit 'm in één der weermannen van de NOS;
Gerrit Hiemstra!!! Dat ielige, rossige mannetje wiens handen met

authentieke Velpon lijken te zijn ingesmeerd (elke avond voor het slapen gaan legt Herberdiene Hiemstra het tubetje vast klaar, als ware het verzachtende nachtcreme voor de handen...). Die man kán gewoon geen lekker weer voorspellen! Zelfs midzomer, wanneer de mussen dood van het dak rollen en al lang en breed bekend is dat dat weer nog maanden gaat aanhouden, zal Hiemstra in alle uithoeken van de geprojecteerde kaart zoeken naar een kleine depressie die hij dan, al in zijn plakkerige Velponhandjes wrijvend, aan ons kan presenteren. Even het hoofd scheef:"Tja, ik zou natúúrlijk het liefste zeggen dat het nog maanden mooi blijft... Maar dit depressietje hier kan ons nog wel eens flink dwars gaan zitten!" ...Ja ja....
Hij doét het er gewoon om!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten