Het bestaat eigenlijk al jaren, maar heeft slechts één enkele keer een tastbaar gevolg gehad.
Een vriend van een vriend had een kennis met een ontzettend leuke beenakkervlet. Plusminus zes-en-een-halve meter lang, 6 pk Mariner bb motortje, kajuitje met twee slaapplaatsen, en zelfs een chemisch toiletje aan boord... Je kan het je haast niet voorstellen, maar die wilde hij kwijt, en ik had sinds enige tijd "plan boot" in m'n hoofd dus het leek een logisch gevolg deze stoere beenakker zonder ommewegen aan te schaffen....
Het zou te ver gaan om te zeggen dat ik er geen plezier aan beleefd heb, maar een flink aantal kopzorgen heeft het destijds toch wel gekost. Roest is bij een stalen vlet een onuitputtelijke bron van ellende! Het zit altijd op de meest onmogelijke plaatsen, en het laat zich maar verrekte moeilijk bestrijden. Ja, uiteraard zijn er professionele oplossingen als stralen en impregneren, maar dat is voor een boot van, destijds, vierduizend gulden toch wel veelgevraagd.
Om een ontzettend lang verhaal iets korter te maken, werd de beenakker hoe langer hoe minder aantrekkelijk ogend. Daar hielpen de regelmatig aanwezige junks aan boord ook flink aan mee (..ze waren er overigens alleen maar als ik er zelf niét was) want die maakten er werkelijk een enórme puinhoop van.
Ondanks het wekenlange verblijf van de beenakker op de kade in Katwijk, waar met man en macht werd gewerkt de roest in te dammen, en hij voorzien werd van een (aantal) nieuwe verflagen, was het vechten tegen de welbekende Bierkaai (slaat deze uitdrukking op een "kater" vraag ik me ineens af? ...textuele onbeduidendheden zullen vaker voorkomen... ik kan het niet voorkomen...). Na de her-tewaterlating en de trotse tocht richting Leiden ging het snel bergafwaarts met beenakker. Ik blijf dit schuitje overigens stug 'beenakker' noemen, daar hij nooit een officiële naam is gedoopt. In besloten kring werd hij trouwens "KiekerJan" genoemd, maar nogmaals: Hij is nooit officieel zo gedoopt... ("Kiekerjan Kiekerjan, t'is een held! *)
Na de ellende met de junks aan boord: kapotte ruiten, ingetrapte deurtjes en voornamelijk een ontstellende stank aan boord (het toiletje zat nokkievol! ...eet u smakelijk), was ik het beenakker-verhaal meer dan zat!
Voor een appel (en twee rotte eieren) is de boot uiteindelijk van eigenaar verwisseld...
Zo was na ongeveer twee jaar het "plan boot" een wisse dood gestorven, en hield ik noodgedwongen voet aan land.
Om een ontzettend lang verhaal iets korter te maken, werd de beenakker hoe langer hoe minder aantrekkelijk ogend. Daar hielpen de regelmatig aanwezige junks aan boord ook flink aan mee (..ze waren er overigens alleen maar als ik er zelf niét was) want die maakten er werkelijk een enórme puinhoop van.
Ondanks het wekenlange verblijf van de beenakker op de kade in Katwijk, waar met man en macht werd gewerkt de roest in te dammen, en hij voorzien werd van een (aantal) nieuwe verflagen, was het vechten tegen de welbekende Bierkaai (slaat deze uitdrukking op een "kater" vraag ik me ineens af? ...textuele onbeduidendheden zullen vaker voorkomen... ik kan het niet voorkomen...). Na de her-tewaterlating en de trotse tocht richting Leiden ging het snel bergafwaarts met beenakker. Ik blijf dit schuitje overigens stug 'beenakker' noemen, daar hij nooit een officiële naam is gedoopt. In besloten kring werd hij trouwens "KiekerJan" genoemd, maar nogmaals: Hij is nooit officieel zo gedoopt... ("Kiekerjan Kiekerjan, t'is een held! *)
Na de ellende met de junks aan boord: kapotte ruiten, ingetrapte deurtjes en voornamelijk een ontstellende stank aan boord (het toiletje zat nokkievol! ...eet u smakelijk), was ik het beenakker-verhaal meer dan zat!
Voor een appel (en twee rotte eieren) is de boot uiteindelijk van eigenaar verwisseld...
Zo was na ongeveer twee jaar het "plan boot" een wisse dood gestorven, en hield ik noodgedwongen voet aan land.
Maar....
Deze blog zou natuurlijk nooit begonnen zijn als er niets te vieren is!
Sinds een ongeveer jaar is het "plan boot" zich weer gaan roeren. Het blijft op één of andere manier moeilijk te verteren andere watersporters lekker over de plas te zien gaan, en daar zelf geen deel van uit te maken. Zelfs het meevaren- wat allemaal ontzettend vriendelijk en gezellig is b.t.w.- kan dat gevoel niet wegnemen. Een eigen boot.... Dat is wat je wil!
Sinds een aantal jaren blijkt het een drama om een ligplaats te bemachtigen. In de regio Leiden, om en rond de Kagerplassen is geen zinnige ligplaats te krijgen! Gouden tijden dus voor de Jachthavenexploitanten die hier gretig op in springen met woekerprijzen voor die ene toevallige plek die wél beschikbaar is... dat dan weer wel.
Nu werd ik twee weken geleden gebeld door een mevrouw, die ik in mijn eerdere vruchteloze pogingen een plek te bemachtigen, al eens had gesproken. Ondanks dat ze me toentertijd moest teleurstellen hield ik aan het telefoongesprek een goed gevoel over. En zij blijkbaar ook, want ze belde me dus met de mededeling dat ze nu wél een plaatsje had. Nou ja, plaatsje.... Tien meter lijkt mij meer dan overbodig, maar voorlopig doe ik het er voor...
Met iets andere woorden: De jacht op het jacht is geopend!!! Op kajuitzeilboten welteverstaan... Want voor minder doe ik het niet! ;-)
Deze blog zou natuurlijk nooit begonnen zijn als er niets te vieren is!
Sinds een ongeveer jaar is het "plan boot" zich weer gaan roeren. Het blijft op één of andere manier moeilijk te verteren andere watersporters lekker over de plas te zien gaan, en daar zelf geen deel van uit te maken. Zelfs het meevaren- wat allemaal ontzettend vriendelijk en gezellig is b.t.w.- kan dat gevoel niet wegnemen. Een eigen boot.... Dat is wat je wil!
Sinds een aantal jaren blijkt het een drama om een ligplaats te bemachtigen. In de regio Leiden, om en rond de Kagerplassen is geen zinnige ligplaats te krijgen! Gouden tijden dus voor de Jachthavenexploitanten die hier gretig op in springen met woekerprijzen voor die ene toevallige plek die wél beschikbaar is... dat dan weer wel.
Nu werd ik twee weken geleden gebeld door een mevrouw, die ik in mijn eerdere vruchteloze pogingen een plek te bemachtigen, al eens had gesproken. Ondanks dat ze me toentertijd moest teleurstellen hield ik aan het telefoongesprek een goed gevoel over. En zij blijkbaar ook, want ze belde me dus met de mededeling dat ze nu wél een plaatsje had. Nou ja, plaatsje.... Tien meter lijkt mij meer dan overbodig, maar voorlopig doe ik het er voor...
Met iets andere woorden: De jacht op het jacht is geopend!!! Op kajuitzeilboten welteverstaan... Want voor minder doe ik het niet! ;-)
Klasse Dehler Delanta, Defender 27, Piewiet 700, Wing 720 en zo kan ik nog even doorgaan...
Er is veel moois te koop, maar er is ook veel troep te koop. Er wordt vaak overvraagd, maar zelden ondervraagd, en áls er ondervraagd wordt, om welke reden is dat dan...?
Enfin.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot blogs!
Er is veel moois te koop, maar er is ook veel troep te koop. Er wordt vaak overvraagd, maar zelden ondervraagd, en áls er ondervraagd wordt, om welke reden is dat dan...?
Enfin.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot blogs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten