Spreekuur...

Half zes. Het is alweer een tijd geleden dat ik om half zes in bed lag. Nu komt dat natuurlijk ook omdat men besloten had dat uitgerekend vannacht de klok een uur vooruit gedraaid moest worden. Ga je weer eens ouderwets naar de kroeg, heb je daar een uur minder de tijd voor! Het lijkt mij veel nuttiger eens in de week de klok gewoon een uur terug te draaien, zodat je voor leuke zaken wat meer tijd krijgt. Uiteraard dan niet op vrijdagmiddag 17:00 uur... maar weer wel op vrijdagavond of zaterdagavond ...dus.

Voordeel: je blijft jonger; Nadeel: je word minder oud..

Over- oud willen worden, maar niet willen zijn- gesproken...

Gelukkig hadden Jeroen en ik besloten na de film 'No country for old men' (Bizar!) in het kijkhuis het Vrouwenkerkhof (gezellig...) recht over te steken en neer te strijken in 'Het Praethuys'. Een echte Leidse kroeg die zijn naam altijd weer eer aan doet! Er wordt wat afgepraat daarbinnen, en de sfeer is altijd goed. Toen ik gisteren na binnenkomst mijn muts afzette, werd ik meteen door de al redelijk beschonken oudere dame aan de bar toegeroepen: "Ontbloten maar!" En het Praethuys gaat pas dicht als de barman geen zin meer heeft...

Ik had Jeroen al 'een eeuwigheid' niet meer gezien, maar het weerzien was als vanouds: Gesellig! Goed gelachen, gepraat, gedronken en gepraat, en gepraat en gedronken ...en gelachen! En zoals altijd: "Moeten we zeker vaker doen!"

Ik hoop het.

Voordat ik aan het nachtelijk avontuur begon was er eerst nog het dagprogramma. Twee boten bekijken en foto's maken voor de schoolopdrachten. Eerste boot was de Wing 720, gelegen in Schoonhoven.

Prachtig gelegen aan de Lek, waar de grote binnenvaart van- en naar Rotterdam voorbij stuift. De Wing lag er keurig bij. Vers in de antifouling, en een kanariegele romp. Een zeer beperkt zeilenpakket, maar wel weer met rolfok. Het interieur had echter een hoog doe-het-zelf gehalte. En dan geen kwaliteits doehetzelver helaas... Belangrijker nog was dat de maststrijkinstallatie erg complex was. Allemaal losse delen die in- en aan elkaar verbonden moeten worden. Bij het verlaten van de haven wist ik al dat dit 'm niet zou zijn.

Op naar Lage Zwaluwe dan maar, voor de Eygthene 24. Die maakte wel behoorlijk indruk. Een goede verkoper ook, die veel van de boot wist. "Afgelopen zomer nog mee naar Engeland gevaren""Nee hoor, dan mis je die buiskap geheel niet!". Mooie lijn, veel zeilen, BMWdiesel (what's in a name!), verbeterde maststrijkinstallatie. Wel aan stuurboordzijde lekkage gehad door diezelfde maststrijkinstallatie. En daardoor vreemde bollingen in het polyester aan de binnenzijde. Dat kon nog wel 's een lastig probleem worden, aangezien het hout tussen de polyesterlagen aan het rotten is. Twijfelpuntje dus.

Vandaag ben ik nog maar eens gaan bellen voor een andere Defender 27. Niet exact dezelfde uitvoering als de eerder bezochte defender, want deze heeft een lagere kajuit. Dat levert een nog fraaiere lijn op, maar daarentegen weer minder hoogte binnenin.

Ik had de eigenaar al eerder deze week gemaild, maar omdat hij niet reageerde vermoedde ik dat de boot reeds verkocht was. Na mijn telefoontje van vandaag bleek dat niet het geval, maar gooide zijn antivirus-software alle via marktplaats verstuurde mails automatisch weg... Niet echt praktisch als je je boot wilt verkopen. Het blijkt echter lastig een afspraak voor bezichtiging te maken, want de beste man heeft een nogal drukke agenda.

Het defender-virus waart weer rond, en ik word weer overvallen door zo'n prettig onderbuikgevoel...

To be continued...

Scheepsjournaal

Wederom op een tijd dat je eigenlijk beter in bed kan liggen als je de volgende dag weer naar de werkplek mag, vind ik mezelf terug achter dit scherm. Ik zal dan ook niet te ver afdwalen van de mede-te-delen mededelingen.

Allereerst is de Defender 27 voorlopig uit zicht verdwenen, en dit heeft niet alleen te maken met het feit dat deze zich in 'het immer bruisende' Stellendam bevindt. De verkoper (die ondernemer is, dus commercieel en dus achter potentiele kopers aanbelt) wilde graag weten hoe de stand van zaken was. Buiten zijn commerciele karakter wijt ik zijn gedrevenheid ook aan de situatie dat hij in Polen woonachtig is, en maar sporadisch op Hollandsche bodem verkeert.

Ik heb hem verteld dat ik zijn boot absoluut een fraaie vind, maar dat er nogal wat aan vertimmert dient te worden wil ik 'm op comfortabele wijze onder de spoorbrug door kunnen manoeuvreren. Ik heb zodoende een bod gedaan wat vrij ver lag onder de vraagprijs, in de hoop dat hij zou toehappen. Maar dat deed hij niet, en verklaarde dat hij de boot dan in ieder geval een andere ligplaats zou geven. Dat snap ík: een ligplaats direct aan het Haringvliet gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Stiekem hoop ik dat hij nog belt om te zeggen dat het goed is, want het was wel liefde op het eerste gezicht!

In de vervolgde zoektocht ben ik nog gestuit op een Wing 720 en een Eygthene 24. Beide boten voldoen aan het profiel, en staan voor aanstaande zaterdag op het programma voor bezichtiging. Ik ga maar weer 's alleen op pad, aangezien Simone moet werken en ik Wal niet voor de derde keer op zaterdag mee wil lokken. Beide boten zijn nog op de wal te bezichtigen waar ik nog niet echt het voordeel van heb kunnen zien, behalve dan dat je direct ziet of er geen torpedoschade onder de waterlijn is. 's Anderenzijds zou dat bij een boot in het water toch ook wel enigszins opvallen, zo dunkt mij!

Ik groet u allen voor vanavond, en wens jullie veel arbeidsvreugd voor vandaag!

Commer(cie) en Kwel (Pt. 1)

Pasen is een onnozel feest. Dat wil zeggen: een onnozel feest voor diegenen die geen christelijk geloof aanhangen. En helemaal geen feest voor degenen die dat wel doen... Tenminste, het klinkt me niet als een feest in de oren iemands lijdensweg en wisse dood te herdenken.

Voor beide kampen geldt het voornamelijk als een dag (tweede paasdag dan...) om grof geld uit te geven. Waarschijnlijk is dit in verborgen boodschappen ergens in de bijbel verwerkt, en heeft een geloofsvertolker met commerciele intenties dit ooit wereldkundig gemaakt... (Jesiah 23:2 achterstevoren gelezen: "Op de dag na Jezus' kruisiging zult gij kopen, spenderen en over de balk smijten uwer spaargeld!"... "Zwijg, o gij notoire betweters! God zal u straffen bij positieve banksaldi!"...)

Hij zal aandelen gehad hebben in Ikea, Casba, BeterBed en nog wat woongrootgrutters gezien de enorme toeloop vandaag op de meubelboulevards. Daarnaast heeft hij vermoedelijk nog wat belangen in Ford, Volkswagen en Opel want ook de autobedrijven schijnen nogal goed te boeren op tweede eierdag. Gemiddeld vijf a zes auto's per bedrijf wisselden vandaag van eigenaar volgens de zegsman van een branchevereniging! Het was in ieder geval een goede dag om meteen maar een set winterbanden bij je nieuwe auto te bedingen want de reeds begonnen lente heeft dat volgens mij op de verkeerde plek gedaan!  

Pasen is voor mij altijd een "feest" van bezinning.... (Wauw!)

"Wat moet ik vandaag in godsnaam gaan doen?!" Is wat me dan voornamelijk bezigt...

Het resulteert meestal in een fikse wandeling op het strand alwaar je de rest van Nederland treft die blijkbaar alles al heeft. 

Vandaag echter, ging het iets anders. Vanmorgen liep ik iets na dag en dauw, samen met Jim gezellig in 'De leidsche hout'. Ook dat bleek geen geweldig origineel idee want het was er behoorlijk druk. Een bakkie koffie bij het Theehuis (...?) was daarentegen weer wel goed te doen, want men vond het kennelijk te koud om op het terras te zitten. Ik vond het heerlijk in de ochtendzon!

Begin van de middag zijn we in de citroen gestapt en reden we door de prachtige polders langs Hoogmade, Rijpwetering en Roelofarendsveen. Vanaf daar gingen we de ringvaart op, ook een beetje in de hoop dat er wellicht nog een leuk scheepje te koop zou liggen...

Al keuvelend merkte Simone plots op dat we een Dehler Sprinta voorbij reden (wat een kennis!). Even terug dus voor een kleine impressie van deze boot. Hij was overigens niet te koop, maar ik was gewoon nieuwsgierig. Mijn nieuwsgierigheid werd ook opgemerkt door de dame die het huis tegenover de boot bewoont, en ze kwam naar buiten om poolshoogte te nemen. Een erg vriendelijke vrouw die me vertelde dat haar man (mede)oprichter is van de Dehler Sprinta Club. Hoe toevallig kan je het treffen?! Hij bleek niet thuis te zijn, maar ze raadde me aan een keer contact met hem op te nemen omdat hij nog wel wat Sprinta's te koop weet. Ga ik zeker doen!

Nog toevalliger had het kunnen worden als we ter hoogte van Amstelveen waren afgeslagen naar eetcafe Zilverzand. Ik stelde dat nog voor, maar we besloten dat we toch maar thuis aan tafel zouden gaan. Later thuis belde ik m'n broer voor een afspraak, en hij bleek 's middags in Zilverzand gegeten te hebben! 

Toeval bestaat niet, en Pasen is een onnozel onfeest. 

Maar wel gezellig!

First Peesday...

Vanmorgen klokslag tien over half elf ging de bel. En omdat Simone met Jim was gaan lopen vermoedde ik dat ze geen sleutel bij zich had... Het bleek Azmal die zich op- NotaBene- eerste Paasdag beschikbaar had gesteld ons keukenblad te komen wisselen. Uiteraard wist ik dat hij zou komen, maar in de nog slaapdronken toestand waarin ik verkeerde was ik toch enigszins verrast. De 'verplichte' eieren lagen nog lekker te spetteren in de pan, dus ik was weer eens slecht voorbereid. Gelukkig wilde Azmal eerst nog een bakkie, wat mij wat speling gaf het ontbijt te finaliseren. 

Na de broodjes paasei werd meteen de keuken leeggeruimd om het oude blad te kunnen demonteren, en het nieuwe (het bleek zowaar het goede!) te monteren. Geen kwaad woord over Bruynzeel Keukens Leiderdorp hoor, maar een behoorlijke afspraak maken met deze firma is geen sinecure! Ik had beloofd hier nog even op terug te komen, maar ik zal het kort houden...

Een korte terugblik: 

-Bij aflevering van de keuken ontbraken koelkast en kookplaat. Na geinformeerd te hebben bleken deze als demo uit de winkel te komen (weliswaar afgesproken). Maar niets was geregeld voor aflevering. 

- Het werkblad bleek niet de juiste dikte te hebben. Een voorstel mijnerzijds het blad alsnog te accepteren met bijlevering van een vaatwasser werd slechts 'gehonoreerd' met bijbetaling van  € 250,-. Niet dus!

- Er ontbrak een greep van een deur, die overigens wel snel werd nageleverd.

- De koelkast bleek na inbouw niet te koelen. Na flink heen en weer bellen en uiteindelijke telefonische interventie door Siemens' technische dienst, bleek deze nog in een 'demostand' te verkeren. 

-Het goede werkblad kwam na anderhalve week binnen bij het filiaal Bruynzeel Leiderdorp, omdat ik had aangegeven niet nog 's een dag vrij te nemen voor aflevering. Afspraak was dat zij deze zouden bezorgen op een voor ons geschikt moment.

Vrijdag werd ik gebeld door verkoper:

"Wanneer komt u het blad halen?"

"Pardon?"

"Het blad is binnen en u kunt het komen halen"

"Dat lijkt mij niet geheel volgens afspraak"

"Welke afspraak?"

"Dat u het komt bezorgen op een voor ons geschikt tijdstip..."

"Dat hoor ik voor het eerst..."

"Dat er bij jullie niet gecommuniceerd wordt, lijkt mij niet mijn probleem,

Ik zou het blad graag morgen voor 12 uur bezorgd krijgen"

"Ehhhh... Ik zou niet weten hoe, ik heb geen vervoer voor uw blad"

"Ook dat lijkt mij niet mijn probleem, u verzint maar wat... succes!"

"Ik ga wel even overleggen, ik bel u straks terug"

"Prima..."

*klik*

Een uur later; zelfde verkoper:

"Nou, het is opgelost hoor. Het blad wordt vanmiddag om 16:00 uur afgeleverd!"

"Oh? Bij wie?"

"Nou, bij u natuurlijk!"

"Ja maar, er is niemand thuis... Past-ie dan door de brievenbus?"

"U kunt niet iemand regelen die het blad in ontvangst kan nemen?"

"Jawel hoor! Ikzelf of mijn vriendin, maar dan morgenochtend voor 12 uur"

"Kunnen uw buren het niet aannemen?"

"Meneer, bent u heel hard op uw hoofd gevallen?" "Mijn buren hebben, voor zover ik ze sowieso al ken, ook gewoon een baan. Bovendien had ik een afspraak met uw collega gemaakt!"

"Welke afspraak?"

"(...) U kunt het blad morgenochtend bezorgen voor 12 uur!!! Geen discussie..."

"Ik ga wel even overleggen..."

*klik*

Twee uur later, zelfde verkoper:

"Morgenochtend, half tien..."

"Fijn zo..."

*klik*

Fascinerend wereldje, die keukenwereld!

Vanmiddag om 14:00 uur was de "bladswitch" voltooid. Wederom Azmal zeer erkentelijk voor zijn coulance en vakmanschap!

Rond 16:30 uur zijn we naar Lisserbroek gereden voor een gezellige eetdate bij Car & Wal. 'Onder het genot van..' hebben we een lekkere avond gehad! Lekker eten, goed drinken en heerlijk gezelschap! Moeten we zeker vaker doen, en dan weken we eerst de linzen... Je moet het maar weten... 

Slaap lekker!

It's Amazing...

Ik verbaas me. En dan voornamelijk over mezelf. 

Natuurlijk zijn er in de wereld genoeg dingen aan de hand om je over te verbazen, en dat doe ik ook met regelmaat. 

Grote kwesties als een Amerikaans raketschild in Oost Europa, terwijl je toch dacht dat die koude oorlog redelijk was overgewaaid... Verbazing over Turkije die tegen ieders wil een strijd begonnen zijn tegen de Koerden in noord Irak...  (Welkom in de EU...!) Op iets lokaler niveau verbazing over de Provincie Zuid Holland die tegen de wil van de Leidse bevolking, in al haar wijsheid besloten heeft de RGL (RijnGouweLijn) toch gewoon dwars door de Leidse binnenstad te willen plempen; Hiermee het vorig jaar gehouden referendum (geweldig instrument der democratie...... als het uitkomt) volledig negerend!!! 

Verbazing natuurlijk over slecht georganiseerde keukenbedrijven (hierover later meer) en achter de tafel brakende huiskatten (hierover verder geen woord...)

Maar zoals gezegd: Ik verbaas me vooral over mezelf. Als ik iets wil hebben, en ik kan het me veroorloven, dan duurt het nooit echt lang voor het gewenste item voor de deur staat te blinken, in de woonkamer staat te pralen, aan het plafond hangt te schitteren of als camera om mijn nek hangt te bungelen. Groot is dus mijn verbazing over het feit dat er nu- nadat reeds een maand bekend is dat er een ligplaats is- nog steeds geen boot is aangeschaft! Ook vandaag was ik niet te verleiden tot het uitbrengen van een bod. Ik ben me er meer en meer van bewust dat het een flinke smak geld betreft, en dat de te kopen boot aan veel eisen moet voldoen. En constant heb ik het gevoel dat de bekeken boten soms wel in de buurt komen, maar het ook niet helemaal zijn. En dus hou ik- als ware ik een zuunige zeeuw- de hand op de knip. Het toeval wil dat ik vandaag wel weer akelig dicht in de buurt van Zeeland was (...) Voor de tweede maal in Stellendam waar de Defender 27 zich nogmaals moest bewijzen, en verder nog voor een bezoekje aan Brielle waar een Drifter 25 te koop ligt. De Defender werd vandaag beoordeeld op het zeilenpakket (grootzeil aan vervanging toe) en de mogelijkheid van het maststrijken. Dat bleek redelijk goed mogelijk, doch blijkt de boot met gestreken mast nog steeds te hoog voor de spoorbrug bij Warmond. Natuurlijk kun je daaraan diverse mouwen passen, maar mouwen passen kost in botenland meestal veel geld. Dus is de boot naar mijn bescheiden mening te duur, maar daar kan je over praten. Maar omdat de Drifter ook nog op het programma stond, heb ik dat niet gedaan. De Drifter is zeker een fraai model boot. Dit exemplaar had een mooi hard onderwaterschip, maar bleek verder nogal wat werk te behoeven. Alles was nog origineel, wat wil zeggen dat er nog geen katrol of verstaging vervangen is. "Nog in originele staat" is eigenlijk alleen bij een oldtimer goed nieuws... De motor was met wat improvisatietechnieken nog steeds draaiend gehouden, maar is het wachten tot de volgende noodgreep nodig blijkt. Zonde van zo'n mooi schip! 

Ik ga er nog een paar nachtjes over slapen, en zoek ondertussen maar weer verder naar andere potentiele kandidaten. 

Verder vandaag geconcludeerd dat:

- Pernis (effe krabben...) buiten een hoop raffinaderijen ook een bijzonder keurig uitgevoerde      McDonalds rijk is. 

-  Boten bekijken in gure weersomstandigheden blijkbaar 'part of the deal' is.

- Je van een natte glijbaan een natte kont krijgt... (proefondervindelijk door Jip...) 

-  Neef Stanley na verloop van tijd behoorlijk irritant is...

-  Mijn neefjes een DS verslaving hebben

-  Erwin vandaag z'n eenenveerstigste mocht vieren, zonder dat werkelijk te doen...

-  Brielle is zoals het klinkt... onbekend

-  Als je je poot maar stijf houd, alles daarop terecht komt...

 

Ladylike...

Met een krampachtige poging mijn goede been als eerste gracieus uit bed te zwaaien begon rond zeven uur vanmorgen mijn dag. Het bleek het goede been geweest, al blijf ik in de ochtend weinig spraakzaam. Wakker worden is dan ook een van mijn mindere kwaliteiten, maar een lange hete douche vergezeld met "Axe Shock" deed me langzaam aan de ogen openen. Nog steeds ruim op tijd om de trein naar Amsterdam C.S. te halen en me rond  negen uur te melden aan de poorten van de fotovakschool. Gesitueerd in het NEMO-gebouw aan de Oosterdokhaven op zo'n tien minuutjes lopen vanaf het station. Na aankomst op Leiden CS bleek dat de conducteur had besloten mij niet mee te nemen op deze rit, want hij had de deuren zo'n tien seconden voor vertrek al gesloten! Dit heeft ook wel enigszins te maken met mijn stellige principe niet te rennen op een station... Dat had in dit geval het verschil kunnen maken, maar, zo bleek al snel, diende het toch weer een doel deze trein te missen. Ik besloot dat een bakkie koffie mijn humeur wellicht nog beter kon stemmen, en in de rij bij de kiosk stond ik al kloppend op jas en broekzakken te zoeken naar mijn portemonnaie. "Ai!" ....

Snel proberen Simone te bereiken die vandaag vrij was, of zij zo lief wilde zijn mijn geldbuidel te komen brengen... T-Mobile deze ochtend:

"tutututututututuut" 'netwerk niet beschikbaar' GRRRRR..... Nog maar 's proberen...

"tutututututututuut" 'netwerk niet beschikbaar' GRRRRRRRRRRRR!!!!! 

Op de fiets, mijn humeur gedaald tot -7  N.A.P., en ondertussen een aanstormende hoosbui... Eenmaal thuis was Simone gelukkig wel zo lief me dan met de auto weer naar het station te rijden. Bij de N.S. bleek nog steeds een anti-aharend sfeertje te hangen, want ook deze trein reed net voor m'n neus weg. Niet getreurd, een bakkie koffie doet wonderen! En na een verder soepele reis kwam ik uiteindelijk om kwart over negen aan op de Oosterdokhaven.

Binnen ging ik op zoek naar mijn 'te ontmoeten nieuwe vrienden'. In de hoek zag ik de koffieautomaat staan en wist dat ik er reeds een gevonden had, maar dat was niet degene die ik zocht. Ik slenterde wat door het gebouw en stak voorzichtig mijn hoofd om de hoek van een fotostudio annex klaslokaal. Daar zaten ze: de leerlingen van schoevers! Tenminste, daar leek het op: Allemaal vrouwen! Voorzichtig vroeg ik of dit de klas was waar ik zijn moest, en er werd bevestigend geknikt... Mijn nieuwe vrienden bleken allemaal, zonder uitzondering, vriendinnen te zijn.... Niet erg, maar wel opmerkelijk aangezien normaal gesproken de klassen redelijk half man-half vrouw schijnen te zijn. Ik heb me overigens prima vermaakt, al betrapte ik mezelf er wel op dat ik af en toe m'n nagels zat te vijlen of m'n lippen moest invetten. 

De les zelf was best boeiend, al krijg je op dit soort introductiedagen altijd wel erg veel informatie tot je. Gelukkig was niet alle informatie nieuw, dus ik hoefde lang niet alles op te slaan. Ik was al wel 'gewaarschuwd' dat er veel gefotografeerd zou gaan worden tijdens deze opleiding, maar dat leek me voor de hand te liggen. Toch had ik niet verwacht dat we vandaag al buiten zouden staan om de eerste geleerde handelingen in de praktijk proberen toe te passen. En een heel scala aan opdrachten die in de komende weken zullen moeten worden gerealiseerd. Keun!

Hoe een en ander verloopt zul je hier met regelmaat kunnen terugvinden.

Een plaat van vandaag...

Nuttig of Niet...

Het nut van het bijhouden van een blog wordt door mensen nog wel eens in twijfel getrokken. "En terecht" zou tot zo'n half jaar geleden ook mijn reactie zijn geweest. Wat heb je er aan om je 'hele hebben en houwen' voor iedereeen toegankelijk te maken?! Dat kun je je inderdaad afvragen, maar het feit dat het gelezen wordt verklaart dat er mensen zijn die het leuk vinden om te lezen. Tenminste, dat ze het leuk vinden hoop je dan maar. Bovendien heb je zelf in de hand wat je wilt delen via het net...

Ik raakte overtuigd toen Jap & As hun 'aventura' begonnen te bloggen. Vrienden die weg gaan ga je heel erg missen, en om op deze manier een inkijkje te krijgen in het leven dat ze aldaar leven bevalt uitermate goed. En natuurlijk valt er over zo'n nieuw bestaan veel te vertellen, maar daar zit 'm nou net de kneep! Je kunt je ook afvragen of over het leven dat je hier leidt iets leuks of nuttigs te vertellen valt. En langzaam maar zeker wordt dat ook de uitdaging van zo'n blog...

En als je het even niet meer weet, kun je altijd nog beginnen over het nut van het bijhouden van een blog...

Dat het soms ook erg nuttig kan zijn om iemands blog te lezen bleek vandaag! 

Ons geplande bezoek aan Curacao ergens half mei is sowieso al een geweldig plan, maar- zo las ik net- zal ook nog een sportieve insteek hebben! Uiteraard willen we de onderwater flora- en fauna eens nader gaan inspecteren met behulp van wat geperste lucht op de rug. Zullen we ons misschien ook nog wel op een surf- danwel bodyboard wagen (vermits we natuurlijk de benodigde flippers voorhanden hebben...) Maar bovenal: Ik ga kiten!!! En inderdaad: een beetje in de vergetelheid geraakt, maar ik verzilver alsnog graag mijn 35ste verjaarscadeau... 

Ik kan nu helemaal niet meer wachten! Leg maar vast vast dat "keituh"!

Over boten gesproken, (ja, een kitesurfer valt vreemd genoeg ook in de categorie zeilvaartuigen. Alleen dan wel 'vliegende zeilvaartuigen' die volgens mij nergens in het BPR terug te vinden zijn) voor aanstaande zaterdag staat er een afspraak voor een second opinion van de Defender 27. Wederom is Wal bereidwillig mee te gaan op botenjacht, waar ik erg blij mee ben. We zullen 'm nog eens goed in ogenschouw nemen, en bij volle tevredenheid zal ik dan de meedogenloze onderhandelingen starten...

De spanning stijgt!!!

Verder ga ik morgen voor mijn eerste les aan de fotovakschool in Amsterdam. 

Ben Benieuwd!

Lastenverlichting...

"De avond is al lang voorbij, op de bank zij aan zij. De woorden malen door m'n hoofd, de zin ervan door drank verdoofd".

Anyways... was het een boeiende zondag. Het door Hiemstra voorspelde kleutenweer bleek de gehele dag niet te wijken. Het regende onafgebroken en na de productieve dag gisteren, dunkte me het een goed idee om vandaag maar 's bijna geheel niets te ondernemen...

Buiten wat huiselijke klussen leek het me een excellent idee vandaag de belastingdienst te belasten met een aangifte waar je "U" tegen zegt! Vol goede moed zo rond 11 uur de klapple (= apple laptop) opengeklapt en op naar belastingdienst.nl "Aangifte 2007" downloaden, en na wat invulwerk zien hoeveel je nu weer kunt gaan uitgeven... Tenminste dat wilde ik graag; maar al snel bleek dat de rest van Nederland- ongetwijfeld dankzij Hiemstra- hetzelfde plan had opgevat. Er waren iets teveel mensen online, en dat is met kabelinternet duidelijk merkbaar. De 3,5 Mb die het IB 2007 beslaat nam ongeveer een half uur downloadtijd in beslag! Hoogste tijd, leek ons, om de plannen te wijzigen en lekker onder moeders' paraplu de stad in te tuigen. Zo gezegd, zo ge-diggy-daan, en zijn we via de Leidse binnenstad uiteindelijk in cafe van Engelen beland. Wegens fijne herinneringen goed te onthouden... "twee koninkjes alstublieft!"

De belastingdienst kan het niet leuker maken, maar ik wel!

Gruss Gott!

Bruto=Netto+Tarra...

De milieustraat in Leiden is een fenomeen. Dit mag toch wel eens hardop geschreven worden, na zowel eigen ervaringen als verhalen van diverse vrienden over deze aanbiedplaats voor grof huisvuil. De entree van het depot is een weegbrug alwaar je je gehele voertuig, eventueel getooid met aanhanger, op dient te parkeren. Bedoeling hiervan is om zowel bij in- als uitrijden het voertuig te wegen, en het verschil als aangeboden afval te registreren. Zo mag je op jaarbasis kostenloos 1 ton afval deponeren.

Maar waarom is de milieustraat Leiden nu zo'n fenomeen? Omdat ik mij sterk maak dat er in geheel Leiden nog nooit iemand geweest is die dat maximum heeft overschreden. En dat is best bijzonder te noemen, aangezien volgens mij een gemiddelde badkamerverbouwing qua afval al flink in de buurt komt van die magische 1000 kg grens. Maar de ambtenaren van het depot Leiden nemen het gelukkig niet zo nauw met de regeltjes. In negen van de tien gevallen staat de slagboom gewoon open, en word je vriendelijk verzocht de inrit niet langer dan nodig te blokkeren. Doorrijden dus! En de enkele keer dat je je wel keurig moet aanmelden tref je aan de balie de grootste (ook letterlijk!) digibeet van Leiden en omstreken. En die gegevens moeten toch echt in "die kolerekompjoeter!" Na enig gehak (met vingers die ongeveer drie toetsen per aanslag raken) op het toetsenbord krijg je dan alsnog de melding maar snel door te rijden omdat er een "kompjoeterstoring" is .......... Hulde!!

Zo kon ik ook vandaag zonder enige controle de restanten keuken uit de tuin verwijderen en overhandigen, en waren de mannen extra blij met wat uitgesorteerde koperen leidingen, en een oude keukenkraan. Ze schijnen ook erg verguld te zijn met oude KLM-gadgets, en verder alles wat hun werktijd in 'de straat' kan veraangenamen.

Dit alles had pas plaats nadat ik vanochtend eerst met Wal richting Haarlem was gereden om daar bij de Haarlemse Jachtclub de Birdie 24 te gaan bekijken. Het was een drukte van belang in de haven, en iedereen was flink aan de klus om de boot in orde te krijgen voor het nieuwe vaarseizoen. De verkoper had ik vanuit de auto gebeld toen we er bijna waren, maar hij bleek nog zo'n drie kwartier nodig te hebben om naar de haven te komen. Dus toen we door de haven waren gelopen en navraag hadden gedaan bij de havenmeester waar de Birdie te vinden was, hebben we zelf maar vast wat vooronderzoek gedaan. En na een inspectie van zo'n vijf minuten konden we allebei al concluderen dat dit 'm niet zou worden. De verkoper kon zo een ritje jachthaven bespaard worden, en waren wij alweer snel uit Haarlem vertrokken. Daarna meteen even naar Hoofddorp doorgereden om een tuinbankje voor Wal te scoren. Via Lisse en een heerlijke gebakkeneierenlunch (dit kan best in Van Dale) zijn we via Oegstgeest (Even Jip naar een verjaarspartij brengen...) in Leiden beland. Aanhangwagentje regelen, afval erin, touwtje erover, naar voornoemd gemeentedepot, afval eruit, aanhangwagentje wegbrengen, hond ophalen en toen even lekker een ronde Klinkenbergerplas gelopen........ Daarna Wal weer naar Lisse gebracht, en zo was het een lekker productieve dag.

Wal bedankt voor hulp en lachen!

Hoe nu verder in botenland? Je leest het morgen!

Friday's Ballad

En ja hoor... Het is weer gelukt! Weer is het vrijdagavond geworden! "Hei-Ho Hei-Ho Het werk is weer gedaan..." Met veel genoegen stapte ik aan het eind van de middag in een heerlijk rustige trein, en nam me voor op de terugweg, met de ipod op, de tekst van "de ballade van de boer" nog eens rustig tot me te laten komen. Er was een tijd dat ik deze tekst zonder enige fout kon meebrullen, maar als je dat een tijdje verzuimt te doen dan raak je het ook snel weer kwijt. Voor diegenen die nu kijken of ze eland in de achtertuin zien staan, een kleine opfriscursus:

"Hij houdt van het Twentse land waar 's winters kilte heerst 

Met hete zomers druppels dauw bij ochtendmist 

Zonsopgang maakt hem een kwartier voor het westen wakker 

Maar sneeuw blijft er het langst liggen op de akker 

Als de noordoosten wind de scherven grond bevriest 

Hij houdt van de bedauwde velden in de vorst 

Rijpwit geglazuurd kraakt gras onder de klomp 

En breekt een bleke zon door de nevelbanken 

Slaat bij de werkpaarden stoom af van de flanken 

Het ploegijzer wordt een zwaard van zilver in de zon 

Hij houdt van eerlijkheid de geur van grond en mest 

De gier over het natgegeseld land verspreid

De geur van Twente land van de textielbaronnen 

Dat ooit met bloed en zweet en tranen werd ontgonnen 

Er waar arbeid adelt maar de adel arbeidt niet 

Sinds eeuwen leven naast elkaar 

De kromgegroeide boeren 

De paarden de koeien de kater en de hond 

Het gele koren de rode aarde 

De boer hij bidt en steekt zijn spade in de grond 

Hij houdt van regen die zwaar neerslaat op het land 

De regen die geur geeft aan het afgemaaide gras 

Maar vreest de roggewolf in velden goudgeel koren 

Dampende paarden trekken moeizaam diepe voren 

De ploeg werpt golven aarde om het land moet zwart 

Hij houdt van zware storm het zwerk waar Donar jaagt 

Kolkende wind die eeuwenoude eiken kraakt 

De stammen krommen kreunen bladeren verwaaien 

Dan scheren over akkers ruisen graan de kraaien 

Die over weiden en verschroeide aarde gaan 

Hij houdt van modder die de karresporen vult 

Door wielen ratelend uit de geile grond gedrukt 

Die langzaam naar het zwarte slik komt terug gegleden 

Sappige aarde in de vuist als klei te kneden 

Vol bloed en zweet draagt hier de grond voorgoed de schuld 

Sinds eeuwen leven naast elkaar 

De kromgegroeide boeren 

De paarden de koeien de kater en de hond 

Het gele koren de rode aarde 

De boer hij bidt en steekt zijn spade in de grond"

een klein kunststukje mag dit toch wel genoemd worden... De tekst is van Jan Cremer, en is ooit muzikaal vertolkt door de Trockener Kecks. 

Voor diegenen die meteen naar de winkel willen rennen: de cd heet 'het grote geheim'. 

Eigenlijk is dat wat ik nog even kwijt wilde, zo vlak voor de zaterdag weer aanbreekt. 

Zaterdag = birdie-dag en wellicht bijltjesdag. 

Morgen meer....

Geen paniek...

Vrijwel iedereen kijkt er chagrijnig, men is er nietsontziend, gunt elkaar geen enkele ruimte en enig contact is er uit den boze...
Nee, ik heb het niet over een stadionbezoek bij NEC-Vitesse of WillemII versus RBC, maar domweg over het reizen per trein in de spits... Zenuwachtig staat de colonne mensen aan de rand van het perron te drentelen, en turen in de verwachtte aankomstrichting van de trein... Blijkbaar zijn het allemaal ervaren treinreizigers, aangezien ze vrijwel altijd de goede richting in glazen. Is de trein eenmaal in zicht begeeft men zich nog dichter- op bijna gevaarlijke afstand van het spoor- naar de rand van het perron. Het is me werkelijk een wonder dat in dat gedrang nog nooit iemand over de rand is geduwd en onder de aanrijdende trein is beland! Ik heb het zelf in ieder geval nog nooit meegemaakt, dus dit is geen exacte wetenschap. Dit gedrang vóór de trein stilstaat is- aangezien het toch veelal ervaren reizigers zijn- bijzonder te noemen aangezien iedereen weet dat er eerst ook nog mensen uit de trein dienen te stappen. Die worden altijd onthaald als ware popsterren, zo lijkt het in ieder geval als ze zich door de haag van instappers moeten begeven. Ik heb altijd de neiging om een beetje te zwaaien en handtekeningen uit te delen als ik zo aankom...



Het kan natuurlijk altijd erger....

Wat gebeurt er met mensen als ze moeten reizen? Blijkbaar brengt het toch een bepaalde spanning met zich mee. Is het misschien dat men zich anders gaat gedragen eenmaal 'onder de mensen'? Zijn ze bang de boot te missen, (in dit geval eigenlijk de trein, maar ja, je bent en blijft kapitein hé?!) en dat ze voor altijd op het station achterblijven?
Het gaat mij werkelijk boven m'n pet...
In het jaar dat ik nu in Den Haag werk en mezelf tot treinreiziger mag rekenen, heb ik één keer een serieuze vertraging meegemaakt. Natuurlijk kan je je betere dingen voorstellen na een dag werken, maar wát een paniek zeg! Iedereen die eruit ziet alsof die ook maar iéts met het Openbaar Vervoer te maken heeft wordt belaagd alsof die persoon zélf de storing heeft veroorzaakt!

Deze "reisgekte" is overigens niet alleen kenmerkend voor Nederland; In Indonesië stapte ik ooit aan boord van een tweemotorig propellervliegtuigje voor een vlucht van hooguit 20 minuten. De naar binnen dringende Indonesiërs persten zich werkelijk langs een in het gangpad staande stewardess, wier rokje- nadat de 'stofwolk was opgetrokken'- 180 graden gedraaid bleek, en haar 's ochtends nog zo fraai zittende kapsel compleet geruïneerd... Ook een typisch voorbeeldje reisstress.

Ik zou het liefst elke ochtend in het rustige compartiment van m'n auto stappen, muziekje aan, sigaretje rollen en me dan- al file rijdend- naar Den Haag begeven... Het geeft nix dat de reistijd drie keer zo lang is... Het is namelijk aangename reistijd!

Blijft jammer dat het ministerie daar geen cent voor geeft...

Buienradar...

Over de kleine frustraties van het leven...

Hoewel op dit moment de zon tijdelijk schijnt (dit is overigens onzin want de zon schijnt altijd, schijnt... maar wel elders) is het al een aantal dagen pokkeweer, takkeweer, teringweer of één der anderen- met ziektes of genitaliën onderbouwde- zegswijzen over het weer. En ik wéét hoe dat komt... En nu niet beginnen over storingen boven de atlantische oceaan, of een natweerfront wat zich vanuit Siberië langzaam hier naartoe begeeft... Nee, de kern van het probleem zit 'm in één der weermannen van de NOS; Gerrit Hiemstra!!! Dat ielige, rossige mannetje wiens handen met authentieke Velpon lijken te zijn ingesmeerd (elke avond voor het slapen gaan legt Herberdiene Hiemstra het tubetje vast klaar, als ware het verzachtende nachtcreme voor de handen...). Die man kán gewoon geen lekker weer voorspellen! Zelfs midzomer, wanneer de mussen dood van het dak rollen en al lang en breed bekend is dat dat weer nog maanden gaat aanhouden, zal Hiemstra in alle uithoeken van de geprojecteerde kaart zoeken naar een kleine depressie die hij dan, al in zijn plakkerige Velponhandjes wrijvend, aan ons kan presenteren. Even het hoofd scheef:"Tja, ik zou natúúrlijk het liefste zeggen dat het nog maanden mooi blijft... Maar dit depressietje hier kan ons nog wel eens flink dwars gaan zitten!" ...Ja ja....
Hij doét het er gewoon om!

Een wak're geest...

Hoewel het eigenlijk redelijk bedtijd is voor de zondagavond, voel ik me toch nog enigszins te wakker om te gaan liggen. Natuurlijk heb ik in de afgelopen week behoorlijk wat uren gemaakt in slaaptechnische zin, maar ik denk eerder dat de onrust, onstaan door een specifieke boot, m'n geest wakker houdt. Gelukkig heb ik voor volgende week zaterdag een afspraak kunnen regelen om de Birdie 24 te gaan bekijken. Dat verplicht om nog even de rem te houden op verdere stappen...

De keuken, om het maar is over een andere boeg te gooien, begint aardig vorm te krijgen. Klusman Azmal is weer 's een kunststukje aan het fabriceren! Los van het feit dat er een verkeerd werkblad is geleverd en onze bestaande vaatwasser niet als gepland ingebouwd kan worden, gaat de opbouw van de keuken nu snel. Uit de verhalen mag ik geloven dat we lang niet de enige zijn die met verkeerde leveringen bij keukens te maken hebben. Maar blijkbaar leren de dames- en heren keukenboeren daar nix van. Het duurt domweg nog twee weken langer voor je je klus af kunt maken, en daar moet je dan maar genoegen mee nemen... Niet zeuren!

En als ik zelf bij aflevering van de spullen niet was gaan bellen met Bruynzeel, filiaal Leiderdorp, dan waren ze met hetzelfde gemak maar vergeten dat er ook nog een kookplaat en koelkast geleverd moesten worden. Die komen, na dat telefoontje, nu op maandag... Ik mag toch hopen dat ze nog iets doen als 'pleister op de wonde'...

Verder heb ik eigenlijk alle wind in de zeilen (blijft toch humor al die nautische spreekwoorden...) Via mijn werk kan ik binnenkort gaan starten met de 'vakopleiding fotografie' aan de fotovakschool in Amsterdam. Een uitgelezen mogelijkheid om aan die uit de hand gelopen hobby van me nu eens een professionele draai te geven.

Het moet op een of andere manier toch mogelijk zijn om die twee hobby's leuk te combineren...?! Uiteraard ga ik jullie ook hiervan op de hoogte houden....!

Het bed begint nu toch te lonken... Welterusten!

Een beetje verliefd...

"Wat mij betreft is het prima weer!" Met deze kreet begon gisteren een mailtje wat ik stuurde aan de eigenaar van een Birdie 24. Een mij (tot eergisteren) volkomen onbekend type zeilboot. Maar na eenmaal de foto's en omschrijving gelezen te hebben, een type dat volgens mij past in het profiel van de boot die we zoeken... De advertentie bleek reeds geplaatst te zijn ergens augustus 2007, en was op geen enkele andere site terug te vinden. "Kansloos" heb ik toch maar een mailtje gestuurd met de vraag of de boot eventueel toch nog te koop was. Kort daarop kreeg ik al bericht dat dat het geval bleek, maar dat de verkoper wachtte 'op beter weer'... Zodoende mijn eerste quote.

Helaas was bezichtiging van dit schip niet meer in dit weekend te plannen, anders had ik het zeker gedaan!

Birdie 24

Ik snap dat het niet altijd 23 graden Celcius met een lekkere 4 Beaufort kan zijn, maar de afgelopen twee dagen in een graad of 4 met horizontale regen boten bekijken is wel het andere uiterste... Toch moet ik zeggen dat de voorselectie van te bekijken boten zeker geen slechte is geweest. Alle bekeken boten voldeden ook in de praktijk aan het gemaakte profiel. De Piewiet 700 sport was compleet, de verkoper enthousiast, en de rompvorm..... tja.... niet zo fraai. De Dehler delanta 75 was iets minder compleet, wel netjes, niet handig ingedeeld, de verkoper niet de eigenaar (Scheepsmakelaars... waarom doen mensen dat??!! ...Ze weten feitelijk niets, kunnen niet leuk over een boot vertellen. Verdienen veel aan een deal, maar zouden je desondanks toch het liefst met een dikke lening in een te dure boot proppen en weg zien dobberen... omdat dat nog meer oplevert. Dit terzijde), maar een beetje te suf. Beide boten waren dus wel oke, maar riepen niet de gehoopte emotie op.

In tegenstelling tot eerdere berichten zijn we pas vandaag naar Stellendam afgereisd. Hier was de Defender 27 te bewonderen. Kort door de bocht: Fantastische lijn, redelijk afgewerkt (interieur), redelijk compleet, goede motor (belangrijk i.v.m. doorvaart naar vaarwater... We wonen nou eenmaal niet allemaal aan de Haringvliet o.i.d.), aardige en betrokken verkoper (...want eigenaar) en... een fantastische lijn! Zoals wellicht blijkt: Een tikkie verliefd; Niet op de verkoper b.t.w.! Maar verliefd worden op een schip is wel de slechtste raadgever als ik het zeilersforum mag geloven. Ik ben nu dus uit alle macht aan het rationaliseren, en predik kreten als "geen hand vol, maar een land vol". Dit voornamelijk om mezelf te overtuigen.

Sowieso wil ik nog de redelijk onbekende Birdie gaan bekijken in de hoop dat die wat tegenwicht op de schaal kan leggen. Liever keuze uit twee!

Voorlopig ben ik dus tevreden met wat ik heb gezien en zegt mijn kleine linkerteentje dat het niet al te lang meer duurt voor ik 'op eigen kracht' over de plassen glijd...

Onder Zeil...

Dehler delanta 75 LK

Defender 27

Piewiet 700 sport

Slapen, meuren, onder zeil gaan, een uiltje knappen, effe plat gaan, een tukkie doen; Er zijn tal van manieren om te omschrijven wat ik de afgelopen 24 uur heb gedaan. Maar het werpt zowaar zijn vruchten af en hier zit ik- nog steeds in de puinzooi- maar zonder koorts op de bank. Dat had ik ook wel erg gehoopt omdat er niets vervelender is dan het hele weekend aan bed gebonden te zijn. Bovendien staan er voor morgen drie afspraken gepland om boten te gaan bekijken...

Allereerst gaan we naar Stellendam voor een Defender 27. Volgens zeilersforum.nl een goede zeiler, met wat aandachtspunten als delaminering bovendek, en de kwaliteit van de inrichting. Dit laatste komt omdat veel defenders casco zijn geleverd , en je dus afhankelijk bent van de timmermanskwaliteit van de toenmalige koper. We zullen zien hoe ze erbij ligt...

Na Stellendam tuigen we richting Koudum (Fr) om daar een Piewiet 700 sport te bekijken. Een lastige boot om iets wijzer over te worden! Zowel zeer tevreden gebruikers, als mensen die het helemaal niets vinden. Verkoper zal een goed verhaal moeten hebben! En last, but not least begeven we ons naar Grou om daar een Dehler 75 LK te bewonderen. Het zal een druk dagje worden, en we zullen flink meters moeten maken. 

Toch ben ik tevreden dat ik me in ieder geval fysiek weer in staat voel voor zulks een onderneming...

   

Ziek!

Hoe zat dat ook alweer? Ziek word je niet van de kou buiten, maar door de aanwezigheid van ziekmakende bacillen. Ook wel een virus genoemd. Hoe en waar ik deze dan heb opgelopen is me nog steeds een raadsel, maar ellendig is het wel! Koorts, spierpijn, hoofdpijn, en absoluut nergens toe in staat. Liggen, slapen, zitten, liggen en slapen en zittend liggend slapen.
Niet echt productief hoe mijn afgelopen twee dagen zijn verlopen. Of eigenlijk alleen hoe vandaag is verlopen.
Gisteren had ik nog de fijne dagtaak om de keuken eruit te slopen. En hoewel ik dat normaal best leuk vind om te doen, ging gisteren alles met enorme vertraging. Voordat vriend annex klussenman Azmal er echter was, had ik de gehele keuken toch in stukken in tuin liggen. Daarna samen nog tot negen uur doorgeklust, en toen viel ik voor dood op de bank.
Na de bank werd het bed mijn rustplaats, en vanmorgen voelde ik me nog beroerder dan de dag ervoor... Hoe het gaat? Ziek!

Welkom!

Welkom op de blog van Kapitein Aharend!

Scheepsloos kapitein op de zoete binnenwateren van Leiden en omgeving.

Het idee van deze blog is het sinds kort gerezen plan om binnenkort over gaan tot aanschaf van een zeilboot. Nu de ene helft van Nederland met een real-life soap op de kijkbuis te bewonderen is, en de andere helft zijn leven deelt via het internet, leek het mij niet meer dan een "verplichting" aan deze trend deel te nemen...

Het zal vermoedelijk dus goeddeels gaan over de perikelen rond het aan schaffen van een boot en, hopelijk, ook de te beleven avonturen met die schuit.

De vingers worden warm.... Dus ga d'r maar 's lekker voor zitten!

Het "plan boot"

Het "plan boot" bestaat al enige tijd.
Het bestaat eigenlijk al jaren, maar heeft slechts één enkele keer een tastbaar gevolg gehad.

Een vriend van een vriend had een kennis met een ontzettend leuke beenakkervlet. Plusminus zes-en-een-halve meter lang, 6 pk Mariner bb motortje, kajuitje met twee slaapplaatsen, en zelfs een chemisch toiletje aan boord... Je kan het je haast niet voorstellen, maar die wilde hij kwijt, en ik had sinds enige tijd "plan boot" in m'n hoofd dus het leek een logisch gevolg deze stoere beenakker zonder ommewegen aan te schaffen....

Het zou te ver gaan om te zeggen dat ik er geen plezier aan beleefd heb, maar een flink aantal kopzorgen heeft het destijds toch wel gekost. Roest is bij een stalen vlet een onuitputtelijke bron van ellende! Het zit altijd op de meest onmogelijke plaatsen, en het laat zich maar verrekte moeilijk bestrijden. Ja, uiteraard zijn er professionele oplossingen als stralen en impregneren, maar dat is voor een boot van, destijds, vierduizend gulden toch wel veelgevraagd.

Om een ontzettend lang verhaal iets korter te maken, werd de beenakker hoe langer hoe minder aantrekkelijk ogend. Daar hielpen de regelmatig aanwezige junks aan boord ook flink aan mee (..ze waren er overigens alleen maar als ik er zelf niét was) want die maakten er werkelijk een enórme puinhoop van.
Ondanks het wekenlange verblijf van de beenakker op de kade in Katwijk, waar met man en macht werd gewerkt de roest in te dammen, en hij voorzien werd van een (aantal) nieuwe verflagen, was het vechten tegen de welbekende Bierkaai (slaat deze uitdrukking op een "kater" vraag ik me ineens af? ...textuele onbeduidendheden zullen vaker voorkomen... ik kan het niet voorkomen...). Na de her-tewaterlating en de trotse tocht richting Leiden ging het snel bergafwaarts met beenakker. Ik blijf dit schuitje overigens stug 'beenakker' noemen, daar hij nooit een officiële naam is gedoopt. In besloten kring werd hij trouwens "KiekerJan" genoemd, maar nogmaals: Hij is nooit officieel zo gedoopt... ("Kiekerjan Kiekerjan, t'is een held! *)
Na de ellende met de junks aan boord: kapotte ruiten, ingetrapte deurtjes en voornamelijk een ontstellende stank aan boord (het toiletje zat nokkievol! ...eet u smakelijk), was ik het beenakker-verhaal meer dan zat!
Voor een appel (en twee rotte eieren) is de boot uiteindelijk van eigenaar verwisseld...
Zo was na ongeveer twee jaar het "plan boot" een wisse dood gestorven, en hield ik noodgedwongen voet aan land.

Maar....

Deze blog zou natuurlijk nooit begonnen zijn als er niets te vieren is!
Sinds een ongeveer jaar is het "plan boot" zich weer gaan roeren. Het blijft op één of andere manier moeilijk te verteren andere watersporters lekker over de plas te zien gaan, en daar zelf geen deel van uit te maken. Zelfs het meevaren- wat allemaal ontzettend vriendelijk en gezellig is b.t.w.- kan dat gevoel niet wegnemen. Een eigen boot.... Dat is wat je wil!
Sinds een aantal jaren blijkt het een drama om een ligplaats te bemachtigen. In de regio Leiden, om en rond de Kagerplassen is geen zinnige ligplaats te krijgen! Gouden tijden dus voor de Jachthavenexploitanten die hier gretig op in springen met woekerprijzen voor die ene toevallige plek die wél beschikbaar is... dat dan weer wel.
Nu werd ik twee weken geleden gebeld door een mevrouw, die ik in mijn eerdere vruchteloze pogingen een plek te bemachtigen, al eens had gesproken. Ondanks dat ze me toentertijd moest teleurstellen hield ik aan het telefoongesprek een goed gevoel over. En zij blijkbaar ook, want ze belde me dus met de mededeling dat ze nu wél een plaatsje had. Nou ja, plaatsje.... Tien meter lijkt mij meer dan overbodig, maar voorlopig doe ik het er voor...

Met iets andere woorden: De jacht op het jacht is geopend!!! Op kajuitzeilboten welteverstaan... Want voor minder doe ik het niet! ;-)

Klasse Dehler Delanta, Defender 27, Piewiet 700, Wing 720 en zo kan ik nog even doorgaan...
Er is veel moois te koop, maar er is ook veel troep te koop. Er wordt vaak overvraagd, maar zelden ondervraagd, en áls er ondervraagd wordt, om welke reden is dat dan...?

Enfin.
Ik hou jullie op de hoogte.

Tot blogs!