Het is weer over met de pret. Gisterenavond werd oranje overlopen door de Russen van Guus en was het min of meer een wonder dat er nog een verlenging aan te pas moest komen om het oordeel te vellen. Uiteindelijk gebeurde er in de tweede helft van de verlenging wat al de gehele wedstrijd in de lucht hing: de Russen scoorden twee maal. Met nog minder dan tien minuten spelen was het een vrijwel onmogelijke opgaaf dit nog recht te breien. Een goed voorbeeld waren de Turken geweest, die al twee wedstrijden op rij lieten zien dat je een partij in de laatste vijf minuten nog kan beslissen. Maar dan moet je er wel in geloven, en dat was precies wat er gisteren volledig aan ontbrak. Na dit schlemielig verlies kwam de onvermijdelijke zoektocht naar excuses.
Was het het trieste verlies van de te vroeg geboren dochter van Khalid Boulahrouz? Was het het onderbroken spelritme van de basisspelers in de wedstrijd tegen Roemenie? Was het de ingetrokken tweede gele kaart voor de Rus Kolodin, en de daarmee gemiste vrije trap? Was het toch de lies van Robben? Was het het oranje shirt van Jose, dat ze tijdens de gewonnen wedstrijden niet had gedragen en nu wel? Was het.... Tja, volgens mij was het een totaal gebrek aan inzet wat gezien het spelbeeld van de eerste drie wedstrijden bijna niet voor te stellen is!
Hoe dan ook liggen 'we' eruit, en ik zal me de rest van het toernooi voor de tv nestelen en in gepaste stilte Rusland supporten. Want het is wel een leuk team waar 'we' van verloren hebben!
Hedenmorgen rond de klok van 10 uur liet onze kleine viervoeter mij uit. Daar was ik blij mee, want de genuttigde consumpties van de voetbalavond ervoor maakten dat m'n hoofd iets zwaarder aanvoelde dan normaal. Aan het parkje waar Jim naar hartelust 'z'n ding kan doen' grenst -verbonden door een bruggetje- een begraafplaats. De beheerder van die begraafplaats en bijbehorend kerkje is een uiterst vriendelijke 'Kattuker' die- volgens mij- een van de mooiste plekjes van Leiden bewoont. In mijn rondje met Jim loop ik dan ook graag even langs de begraafplaats, om dan bij de Zijlpoort weer uit te komen. Zo ook vanmorgen, en ik kwam aldaar ook de beheerder tegen. Na een kort gesprek over het te zwaar beladen van een te klein aanhangwagentje, vroeg hij me of ik misschien een bakfiets wilde hebben(!) Al heel vaak was ik langs die- onder een zeiltje opgeborgen- bakfiets gewandeld voornemens een keer te vragen of hij die misschien kwijt wilde. Vandaag werd hij zo in m'n schoot geworpen, weliswaar niet letterlijk want dat zou best pijnlijk zijn...
Nadat het oude hangslot was doorgeslepen ("die sleutel he'k ooit wel had' van diee gasten, maar kweenie wwaerie is" (*vet katwijks accent*)) kon de bakfiets uit z'n parkeervak worden gereden. "Oh ja, d'r staet veur jou nog wel een mooie tekst veurup geskreven..." "HAHAHAHA!!!"
Zelfs van mij?!
Sinds vandaag dus de gelukkige eigenaar van een bakfiets met boodschap! (de plakletters zijn overigens al direct verwijderd, al is de tekst nog steeds duidelijk aanwezig...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten