Al jaren een wederkerende uitspraak van Wal, waarvan de herkomst mij eigenlijk nooit helder is geweest... Gisterenavond op de terugweg van Den Haag naar Leiden is me het nut van zo'n noodrem in de trein voor het eerst echt duidelijk geworden. Ik heb iemand gemaand eraan te trekken! En da's best een raar besluit, ook al stond de trein in dit geval stil...
Ik bevond mij, bij gebrek aan reguliere zitplaatsen, op de tredes van de trap op het balkon. Op station Laan van NOI stapt een vader met kind en kinderwagen uit. Het meisje zat niet in de wagen en was al op het perron, toen de vader halverwege het uitstappen besloot dat het niet het juiste station was. Hij wilde net terug in de trein stappen toen de deuren zich alweer sloten!* Hij raakte met been en kinderwagen bekneld tussen de deuren, die ik samen met een mede-passagiere uit alle macht probeerde open te werken. Dat werkte niet, dus toen een derde passagiere zich meldde met de vraag of ze iets kon doen besloten we dat de noodrem hiervoor in het leven is geroepen! "Trek aan de noodrem!" blijkt dan ineens een heel nuttig en vooral dwingend besluit. Alle lucht wordt met kracht uit het remsysteem geperst wat met nogal veel kabaal gepaard gaat. De halve coupe liep derhalve uit om te zien wat er nu gaande was. De deur was ondertussen door de weggelopen lucht weer opengegaan, en de getroffen man bleek gevlogen... ("ronduit vreemd" was hier ook wel op z'n plaats)
De aangesnelde conducteurs bleken gelukkig niet te lastig te overtuigen van wat er was gebeurd, dus na een kwartier kon de weg weer vervolgd worden.
(* Je kunt je natuurlijk al helemaal afvragen wat er was gebeurd als hij het nog net wel gehaald had... Wat had er dan met de 5 a 6 jaar oude dochter moeten gebeuren???)
Nog geen half uur later, toen ik op de fiets de straat inreed zag ik een jongeman, zittend tegen de gevel van de op de hoek gevestigde pizzeria. Ik parkeerde m'n fiets en wilde poolshoogte gaan nemen toen ik een vuilnisbak hoorde omvallen. Hij bleek echt stom- en -stomdronken te zijn, en kon geen zinnige stap meer zetten. Let alone dat hij mijn vraag of ik wat voor hem kon doen kon beantwoorden. Hij wankelde van geparkeerde auto naar auto, en bij elke stap voorwaarts zette hij er twee zijwaarts en een achteruit. Ik kon hem moeilijk dwingen te blijven staan, dus uiteindelijk heb ik 'm zo maar laten 'lopen'...
Toen de daaropvolgende nacht iets over helft was, zeg rond kwart voor vier, werd ik bruusk gewekt door een mij niet geheel bekend geluid. Het bleek Simone haar telefoon te zijn die het signaal van een nachtelijke beller luid en duidelijk doorgaf. Ik begreep niet veel van het gesprek, maar dat ze meteen uit bed vertrok met de woorden: "Ik kom er nu aan!" duidde op iets ernstigs. "M'n filiaal staat in brand", zei ze toen ik haar vragend aankeek...
Na later op de dag even gebeld te hebben, bleek dat het voornamelijk aan de buitenzijde had gefikt, alwaar ze vergeten waren een stapel karton op te ruimen. En in Alphen a/d Rijn kan je dan dit soort dingen verwachten. Behoorlijke rookschade binnen, met het afschrijven van alle verse producten als gevolg. Wel is de winkel gewoon open gegaan, en was Simone zeer te spreken over de professionaliteit van de organisatie. Binnen no-time was er een schoonmaakploeg aanwezig die de winkel weer normaal begaanbaar maakte.
Een bewogen vrijdagavond en zaterdagochtend kun je wel stellen.
Veel leuker is het logo dat sinds vandaag de Photoze-website siert! Ik ben er erg blij mee, en alle dank gaat uit naar collega Grietje!
Ziet er goed uit, toch?!
Zonder hier verder over uit te wijden, wil ik alleen nog even kwijt dat ik zo ongelooflijk blij ben dat ik veertig jaar bij 1 werkgever niet meer zal halen! Waarvan Akte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten