zondag 27 april 2008

Gezont Verstant

"Boenk!"  is de reden dat hier nu een ander stuk tekst staat dan eigenlijk de intentie was. Ik was net zo'n vijf regels onderweg te berichten over de heerlijke dagen weer die dit weekend had geboden. Dat de mensen daar zo lekker vrolijk worden (behalve in Deventer, want daar worden ze dan juist weer agressief van een beetje zon...(en drank) Maar volgens Maurice de Hond was het allemaal de schuld van de klusjesman...). Net lekker op dreef met dat verhaal, zag ik een auto achteruit de straat uitrijden die met een droge "Boenk" tot stilstand kwam tegen een geparkeerde BMW. De dame in kwestie stapte uit en controleerde in ongeveer 10 seconden of aan een der beide voertuigen schade was ontstaan. Na deze 'oprechte vogelvluchtinspectie' bleek dit niet zo te zijn, en ze vervolgde snel haar weg. Toch heb ik maar even het kenteken genoteerd, mocht later blijken dat de schade iets groter is dan ze wellicht vermoed. 
Het autoschadevak zit nu eenmaal in mijn familie, en ik ben toch ook zelf maar even naar de gekwetste "Dreier" gaan kijken. Een fraaie deuk op het achterscherm en bumper was mijn snelle constatering. Best lullig voor een auto van een paar maanden oud... In plaats van mijn geplande briefje onder de ruitenwisser leek het me in dit geval verstandiger even de Polizei an zum rufen. Jaja, er gebeurt nog eens wat, in de grote stad!
Maar zoals gezegd is het een heerlijk weekend geweest. De natuur explodeert onder dit zwoele lenteweer! De varens in onze tuin rollen zo'n 3 centimeter per dag hun blad uit, de woerden en ander mannelijk gevogelte knokken zich een slag in de rondte (kunnen zo in Deventer gaan resideren...) om in de gunst van de vrouwtjes te komen, bossen en parken veranderen van bladloze takkenbossen in een fantastische groene flora. 
Hond Jim wordt ontzettend eigenwijs van de lente... Mijn eigen theorie hiervoor is dat hij door z'n castratie weliswaar niet meer in staat is tot voortplanting, maar dat de hormonen desondanks in het voorjaar toch opspelen. Hij wil z'n eigen routes uitstippelen, luistert slecht, en als ik besluit dat een uitlaatsessie lang genoeg heeft geduurd, plakt hij er nog een stief kwartier aan vast. Met als gevolg dat mensen denken dat ik een autoriteitsloze baas ben. Tja... Bewijs het tegendeel maar eens als je hond tot z'n buik in het water staat en je dromerig staat aan te staren terwijl je zelf- steeds kwader wordend- langs de kant staat te roepen dattie "Hier!!! En wel onmiddelijk moet komen!!!" Tja, je bent gecastreerd of niet he?!

Ook schijnt er onder de mierenfamilies nogal wat roering te zijn. Niet alleen in bloeiend Nederland, maar ook op het tropische Curacao. Als je probeert mieren uit te roeien dan lijken het er altijd meer te worden. En dat is ook zo. Tegenover elk geboren mens staan zeventien-en-een-half-miljoen(!) geboren mieren. Wat je dus ziet is het topje van de ijsberg, en schuilen er op, onder, en tussen de woning bizarre hoeveelheden van deze kleine kruipers. En ze zijn goeddeels familie van elkaar. Elke familie heeft minimaal een paar miljoen leden, en vergis je niet: Ze komen meer voor elkaar op dan de gemiddelde Roma. Als mieren gaan samenscholen op een publieke plek, dan is dit vaak een afleidingsmanoeuvre; Diegenen die je ziet zijn veelal verkenners; Lage rangen binnen het mierenleger worden op deze manier geofferd. Het echte denkwerk gebeurt ondergronds, alwaar de meest snode plannen worden gesmeed! 
Advies: Sluit vrede met ze, en zorg dat ze op een gemakkelijke plek aan hun eten kunnen komen, misschien dat ze dan nog afzien van hun zoete wraak...
Niet voor niets zegt men: "Benadert mieren met gezont verstant, voor zij uwer huys verplant"

Van sommige verkopers word je blij. Van andere iets minder. Van beiden heb ik vandaag een fraai voorbeeld gekregen; Beiden in de Bijenkorf. Om dat Simone en ik vandaag eens tijd hadden om samen iets te ondernemen hadden we besloten lekker in onze residentie te gaan shoppen. Het was een lekkere middag in het Haagse, en we sloten onze koopzondag af bij de Bijenkorf. Simone wil al heel lang een fraai horloge hebben. Niet zomaar een, maar een Tag Heuer. Nu vonden we het eens tijd om daar naar op zoek te gaan. Dan is het een rare gewaarwording als je bij de horloge-afdeling van dit luxe warenhuis te horen krijgt: " Tag Heuer?? Nooit van gehoord..." Da's een sterk staaltje vakdesinteresse. 
Echter de man die ons adviseerde over espresso-apparaten was dan weer een vak-o-fiel! Zonder ook maar enigszins te pushen liet hij alles zien, proberen en kon er geweldig over vertellen. Koffieliefhebbers onder elkaar, dat zie je maar weer... We zijn in ieder geval overtuigd geraakt van deze machine: 

Staat ook leuk in de nieuwe keuken....




Geen opmerkingen: