Op de bok...

Ik had een afspraak voor het zgn. 'Flexkranen'  gemaakt voor Red Alert. Wat zoveel wil zeggen als dat je je boot in de bekwame handen van de havenmeester achterlaat, die hem dan weer op een tijdstip dat het hem zint uit het water 'kraant' en op z'n sokkel zet voor de komende winter. Het 'kranen' doen ze bij Marina Muiderzand tot eind November, dus ik werd vriendelijk verzocht snel een afspraak te maken. Ik beloofde dat mijn geliefde rode gevaar op maandag 10 november de ondiepe wateren van het Almeerderzand zou binnenlopen. Ik had Wal gevraagd me op deze tocht te vergezellen en -vriend als-tie is- wilde hij wel mee. De zaterdag ervoor had ik me even flink kwaad gemaakt om de mast in z'n geheel los te koppelen  en over de lengte van de boot te verdelen; Dit als voorwaarde voor het kranen. Alle spullen die niet winterhard geacht worden werden van boord gehaald, behalve de kussens want die waren nog nodig! Ik had besloten de nacht van zondag op maandag op de boot te slapen om in alle vroegte te kunnen vertrekken. De weersvoorspellingen waren- zachtjes uitgedrukt- slecht. Windkracht 7 a 8, regen en nog meer regen. De nacht op de boot was er een van weinig slaap. Inderdaad waaide het onbehoorlijk hard, en af en toe kon ik mezelf niet meer horen snurken door de enorme hoeveelheden regen die op het dek kletterde. Ik draaide me nog maar een keertje om... 

Om 5 uur ging de wekker, al was dat een beetje overbodig omdat toen de koffie al op stond. Buiten regende het nog steeds onafgebroken, en aan het gefluit van de liggende(!) mast kon ik afleiden dat ook de wind nog niet echt getemperd was. Na de koffie toog ik m'n zeilpak aan en stapte in het natte zwart van de ochtend. De diesel had er zin in, en met de wind in de rug stak ik in no-time de Kaag over... (Niet meer doen: Even binnen een aansteker zoeken, sigaret opsteken, en dan weer aan het roer... De wind in de rug verandert zeer snel je koers, en het is best lastig in het donker te bepalen wat  de juiste richting is... Zelfs op de Kaag!) Wal was ondertussen op de fiets gestapt, en rond half 6 pikte ik hem bij de ringvaart op. Met koffie en zonder regen vervolgden we. Halverwege de ringvaart kwam er zelfs een beetje zon bij en al om 10:00 uur 'tikten we aan' bij de sluis van het Nieuwe Meer. Amsterdam is toch een apart obstakel in zo'n route. Ook de grote binnenvaart gaat dwars door de stad, dus we moesten af en toe even inhouden om deze reuzen te laten passeren, of juist flink bijgassen om ze in te halen als ze even op een brug moesten wachten. Rond 11 uur voeren we het IJ over, en was de Oranjesluis de laatste hindernis op weg naar het buitenIJ. Het was nog even goed spannend op het IJ, toen ik mij nogal ver van stuurboordswal had gewaagd. Van achter werden we opgelopen door een volgeladen zandschip, dat ons aan stuurboord voorbij ging. Op het moment van passeren kwam er van de andere kant zo'n zelfde volle bak aan die maar zeer weinig ruimte liet om te kruisen... Met slechts zo'n meter of vijftien tussen beide schepen werden we dus flink gesandwiched! Gelukkig gaf m'n schip geen krimp, maar ik had wel wat zweterige handen na deze niet mis te verstane boodschap: Rot Op Hier! Ze hadden een punt... 

 

Langzaam werd boven de kraan weer open gezet, en eenmaal op het open water was er geen houden meer aan... Dikke grijze luchten, en constante regen dwongen ons verder in onze zeilpakken. Zelfs de kajuit moest dicht om te voorkomen dat we een binnenzwembad kregen... Grootste nadeel echter was het steeds minder wordende zicht. Een goede kaart van de route ontbrak, net als het zicht op de eindhaven. Normaal gesproken kan je vanaf Almere de invaart naar Amsterdam makkelijk onderscheiden, en daar had ik eigenlijk nu ook op gerekend. Gelukkig bestreek de kaart van de Randmeren, die Wal had meegenomen, nog net een stukje Markermeer en kon zo de juiste route worden vastgesteld. Nadat we Pampus achter ons lieten doemden al redelijk snel de drie woontorens op die naast de Marina gesitueerd zijn (koopprijzen vanaf zo'n € 550.000, dus helaas geen optie...) en voeren we rond 13:30 u de haven binnen. We haalden de boot verder leeg, plakten een stickertje voor het flexkranen, meldden ons aan de balie van het havenkantoor, en reden vervolgens in de reeds gereedstaande citroen weer huiswaarts. Vandaag al kreeg ik een mailtje dat Red Alert veilig op de bok is beland. Ik ga snel eens kijken hoe hij er bij staat!

Wal bedankt!