Bushionalised

Het is al een tijdje verontrustend stil op deze pagina's. En als je mij vraagt hoe dat komt, dan moet ik het antwoord schuldig blijven. Het is niet dat m'n leven ineens geen interessante of grappige wendingen meer kent, maar de lust om ze te verwoorden en in te tikken ontbreekt een beetje. Het schijnt een vaker voorkomend probleem bij bloggers te zijn: een writersblog...

Per heden zal ik trachten deze te doorbreken, en voor het uitgebreide lezerspubliek weer met regelmaat te gaan posten.

Wat heb ik 'gemist'?

De kredietcrisis duurt onverminderd voort, Amerika heeft 34 jaar na dato "The Dream" verwezenlijkt, en Congo wordt geteisterd door het rebellenleger van Laurent Nkunda die iets teveel slechte B-films heeft gezien, maar helaas wel echte slachtoffers maakt...

De verkiezingen in Amerika konden me niet echt boeien, en dat schijnt niet te kunnen. Volgens Simone ben ik "Gebushionaliseerd" en heb ik, sinds hij aan de macht is, het land persoonlijk in de ban gedaan. En ze zou daar best eens gelijk in kunnen hebben, al kan ik me 's anderenzijds ook niet herinneren ooit echt geinteresseerd geweest te zijn in de Amerikaanse politiek... Wat ik wel interessant vond was de vergelijking die het Nederlands publiek maakte tussen Barack Obama en Alexander Pechtold. Men achtte hem de meest vergelijkbare politicus in de Nederlandse politiek... (Ongelooflijk trouwens wat een nonsens-onderzoekjes er worden gedaan...) Nee, dit is niet bedoeld om te lachen, maar juist om aan te geven dat de Democraten 66, met Alexander Pechtold als boegbeeld, bij de volgende verkiezingen in Nederland wel eens hoge ogen zouden kunnen gaan gooien! Wie had dat nog gedacht?! Die partij was toch op sterven na dood?! Het kan verkeren, zo blijkt...

Maar ik dwaal af, want ik wil toch nog wat kwijt over die filmische verkiezingsstrijd: Ik was namelijk best onder de indruk van de enorme emotie die ontlaadde toen Obama definitief de winnaar bleek. De volgende dag op mijn werk waren er gekleurde collega's die elkaar feliciteerden... Ik begreep dat in eerste instantie eigenlijk niet zo, maar blijkbaar voelde het voor hen wel degelijk als een overwinning; Of tenminste als een doorbraak. Ik zag die avond bij 'De wereld draait door' Prem Radhakishun (u weet wel: die nogal drukke en vaak betweterige presentator/advocaat) die het in dit geval wel mooi kon uitleggen. Hij vertelde dat na deze overwinning van Obama, een Afro-Amerikaanse moeder nu tegen haar kind kan zeggen dat hij president van het land kan worden. En dat is een goeie zaak. Later werd het vaker op die manier uitgelegd, en wellicht had hij die wijsheid niet eens van zichzelf, maar op dat moment snapte ik beter wat die felicitaties op de werkvloer eigenlijk betekende...

"Eindelijk"....

Verder kan ik hier nog vertellen dat ik aanstaand weekend de Red Alert paraat ga maken voor de overwintering in Almere. Aanstaande maandag ga ik tesamen met Wal de -ongetwijfeld barre- tocht aanvaarden. Voorspellingen: Veel wind, veel regen! Shit, had ik nou destijds maar een flinke motorkruiser met binnenbesturing aangeschaft! Of was ik gewoon, net als 'de rest', richting de Antillen geemigreerd...

De zeilpakken worden getest, de zuidwesters opgezet; Een hand voor het roer, en een voor de weduwe dan maar...

Hope (for the better...), Change (for the weather....) en Beerenburg (voor het lekker...)

YES WE CAN!!!