Tropenkoorts...

L.S.

Over zo'n dertien-en-een-half uur zullen we het luchtruim gaan bestijgen, om dan tien uur later weer vaste grond onder de voeten te voelen. Omdat het weer hier van bijna tropische temperaturen weer gaat terugvallen naar rond de 16 graden, is het een prettige wetenschap dat we die tropenkoorts nog even kunnen voortzetten op Curacao. De koffers moeten nog worden ingepakt maar verder zijn we er helemaal klaar voor! We hebben onszelf voorzien van de benodigde snorkel- en duikspullen, er zijn nog wat nieuwe pendekkers aangeschaft, alle batterijen en accu's liggen aan de oplader, en we zijn zelfs al ingecheckt. Lang leve KLM met het E-ticket! Het is zelfs mogelijk om binnen 30 uur voor aanvang van je vlucht je eigen stoel te kiezen, maar toen ik dat vanmiddag wilde gaan doen bleek er niet veel meer vrij. Maar ach, we hebben beiden een stoel aan het gangpad wat de korte wandelingetjes en toiletbezoeken wat eenvoudiger maakt....

Het is maar 10 uur vliegen, waar heb het over?!

Vanmorgen begon de dag reeds vroeg, tenminste als je je bedenkt dat het de eerste vakantiedag betreft. Simone had de 'droeve' taak om Jim naar z'n vakantieadres te brengen. Enerzijds altijd prettig te weten dat hij het zo goed naar zijn zin heeft in Brummen, van de andere kant voel je je altijd schuldig als je hem zo moet achterlaten. Maar nogmaals: we weten dat hij in goede handen is!

Mijn dag begon met het bij elkaar zoeken van wat gereedschap om daarna naar de boot te gaan. Ik was reeds wat aan het rondbellen geweest voor een werf die zich wilde ontfermen over de maststtrijkinstallatie op de Red Alert. Het eerdere contact en de potentiele order bij de firma Tijssen bleek op een misverstand te berusten. Dochterlief had in al haar enthousiasme besloten dat haar vader op de rand van opheffing van de werf zich nog wel even over mijn maststrijk kon buigen. Haar moeder besloot echter anders... Wel kreeg ik van haar o.a. het adres van jachtwerf Ad Spek te Leidschendam. Na telefonetisch contact had ik een afspraak om vandaag de boot te brengen en door te spreken wat de bedoeling is. Dat de bestaande constructie geen hele goede is werd me al snel duidelijk, en ook dat het geen simpele oplossing zal betreffen. Maar goed, de importantie van een goede en handelbare constructie deed me besluiten de boot in de kundige handen achter te laten, en hem na onze vakantie weer op te pikken. Omdat de klus op het droge zal gaan gebeuren, leek het me een goed idee het schip meteen te voorzien van een nieuwe laag anti-fouling. We hebben zodoende meteen weer klus als we terug zijn... Koop een boot... je weet wel.

Rond half tien vanmorgen koos ik het ruime sop van de Haarlemmertrekvaart (nou ja, ruim... met 8 meter mast achter je boot ben je ineens bijna beroepsvaart. Qua lengte dan.) en bedacht me dat het nuttig zou zijn de dieseltank maar eens te vullen. Volgens de verkoper verbruikt het Vetusje dan wel "niets" , maar op een of andere manier moet dat ding toch "iets" verbranden. Toen er rond de 35 liter in het tankje verdween, realiseerde ik me dat Leidschendam nog best een eind peddelen was geweest... Het was nog een heerlijke dag weer vandaag en had ik spijt dat ik niet in m'n pendekker aan t roer stond. 'With all due respect' voor de bemanning van de laatste tocht, vond ik het echt fantastisch om even lekker alleen zo'n tochtje te maken. Me, myself and I... dat gevoel. Ad Spek bleek een druk bezet- maar uiterst vriendelijke man, en ik liet m'n rode gevaar met een goed gevoel achter. We zullen zien hoe ze er over twee weken bij ligt...

De komende weken zal het hier rustig zijn, maar zal ik toch proberen via het ongeevenaarde One-net jullie op de hoogte te houden van de Antilliaanse ontwikkelingen.