Ouwe Meuk...

*

De oplettende lezer van de vorige post was het waarschijnlijk al opgevallen dat het wel een bijzonder lange tocht van Den Haag naar Amsterdam geweest moet zijn, aangezien de reis op 'papier' zo'n drie uur in beslag nam. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat er ook wel eens gegeten dient te worden, en ik dat deed langs de snelweg A4 bij een aldaar gevestigd brandstofdistributiepunt (ja, benzinepomp kán hier ook maar dat klinkt zo ordi...). Op het moment van de laatste hap van mijn broodje ging mijn telefoon. Het bleek mijn vader te zijn die klaarblijkelijk, zoals het een goeie vader betaamt, altijd precies weet waar ik uithang. Na de wederzijdse vriendelijkheden te hebben uitgewisseld kwam hij to the point, en zei dat een kennis van een kennis van een kennis ergens in Lisse een huis aan het leegruimen was. Het huis was van een overleden fotograaf geweest, zo vertelde mijn vader verder, en er lag er nog een soort achtergronddoek in het huis dat dreigde te worden weggegooid. Of ík daar dan eventueel geïnteresseerd in zou zijn... In iemand anders z'n ouwe meuk...

Een klein half uur later stond ik op de stoep van het huis in Lisse. Ik vertelde dat ik kwam kijken naar een achtergronddoek dat van een wisse afvaldood gered kon worden. De vriendelijke man ging me voor naar de garage en al snel werd me duidelijk dat er nog veel meer spullen stonden die hetzelfde lot te wachten stond. Voor de zekerheid vroeg ik dit nog maar even, en de man zei dat alles weg zou gaan als niemand het wilde hebben. Ik struinde wat door de garage en achterin trof ik een grote kist aan. Ik opende de kist en zag tot mijn stomme verbazing een keurig opgeslagen technische camera van het merk Sinar liggen. Ik moet op dat moment waarschijnlijk nogal stom uit m'n ogen hebben gekeken, en nogmaals stelde ik de man dezelfde vraag "Gaat dit allemaal weg?". "Ja hoor", zei de vrouw waarvan ik aannam dat ze de eega was van de voornoemde man, "Als je het wil hebben mag je het meenemen".

Ik wilde het wel hebben... Ik durfde bijna niet te kijken wat er in de tweede kist zat die naast de eerste stond. Ondanks dat trok ik toch het deksel open, en trof hier een tweede technische camera aan, ditmaal van het merk Cambo. Respectievelijk zwitserse precisie en oerhollandsche degelijkheid, samen in een garage in Lisse, klaar om te worden gedumpt... Oef! Net op tijd!

Verder stond er een koffer van zo'n 40 kilo vol met allerlei studiomaterialen als klemmen, schroefbuizen, hoeken en standaards. Een halve hernia verder lag ook deze in de auto, en ontfermde ik me ook nog over een tweetal statieven behorend bij de technische camera's. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik niet zomaar blindelings met dit soort camera's overweg kan. Op school hebben we er twee lessen mee gewerkt, en dat is duidelijk niet afdoende om ze volledig te beheersen. Maar het dunkt me een fantastische uitdaging me dit in de komende maanden maar eens meester te maken. 'Helaas' zijn de camera's niet geheel compleet. Ik denk dat er al wat spullen waren verdwenen met een collega fotograaf die daar al voor mij was langs geweest... Nog een wonder dat hij de camera's heeft gelaten voor wat ze waren!

Twee dozen met studiolicht stonden nog te wachten op toezegging aan weer een andere fotografe, maar aangezien zij niets meer had laten horen ben ik de volgende dag nog maar een keer langsgereden om ook deze op te halen. Helaas zijn de aansturende generatoren weliswaar aanwezig, maar niet werkend. Daar moet ik maar even een 'mannetje' naar laten kijken.

Hopelijk krijg ik het allemaal werkend! Best leuk, iemands ouwe meuk...!

Hollandsche degelijckheit

O ja, het achtergronddoek heb ik overigens niet meegenomen. Het bleek een enórme rol ribbelkarton van zo'n 4 meter breed. Niet te sjouwen, en al helemaal niet op de auto te vervoeren...