Happinez!

De zware bewolking lichtte fantastisch mooi op toen de zon er, vlak voor hij onderging nog even z'n gloed onderdoor wierp. Donkere wolkpartijen met afgetekende zonnestralen... geweldig! Ik zat in de trein naar huis en keek naar de skyline van Den Haag die prachtig afstak tegen dit fraaie schouwspel. Zonder dat ik er controle over had voelde ik een glimlach op mn gezicht komen en zo'n lekker tevreden gevoel maakte zich meester. Waarom kon,- en hoefde ik aan niemand uit te leggen, maar het was plotseling gewoon daar.

Tevreden... dat leken de meesten in de coupe waar ik in zat verre van te zijn. Het meisje schuin tegenover me in de vierzitter at met een chagrijnig hoofd een AH-voorverpakte wrap en ze las- hoe ironisch- de Happinez. Ze kon er zeker nog een hoop van leren... De man naast haar had daar blijkbaar ook behoefte aan, want hoe interessant hij ook met z'n uit de aktetas getoverde documenten op schoot zat, las hij vrijwel onafgebroken en opzichtig met haar mee. Ze moet het gevoeld hebben, maar ze gaf geen kik en bladerde net zo chagrijnig door als ze haar wrap at.

Het was een vermakelijk schouwspel, en voor ik er erg in had stond ik alweer op Leiden Centraal. Ook daar waren de gezichten niet vrolijk gestemd. En ik begon me af te vragen of die teneur nu erger is in tijden van kommer en kwel. Ik heb nog nooit gevonden dat er een vrolijke, aangename stemming heerst in het openbaar vervoer, maar toch heb ik de indruk dat het momenteel nog een tikkie erger is....

Morgenochtend hoop ik weer getuige te zijn van een prachtig natuurverschijnsel (liefst iets met zon...), wederom een goede bekende tegen het lijf te lopen, een vermakelijk tafereel in de trein mee te maken, en zo de dag fijn in te rollen...

Have a good hairday!