donderdag 26 februari 2009

Koffiebreak

En ineens is daar zo'n bericht: "Er is een vliegtuig neergestort bij Schiphol". Ik hoorde het bericht op de radio van een ooggetuige die vertelde wat zij op dat moment aanschouwde, eigenlijk voor de hulpverlening goed en wel op gang was...
Ik was op dat moment onderweg naar Delft voor een fotografieklus, en was even gestopt bij een benzinepomp voor een bakkie koffie. Zulke berichten moet je altijd een aantal keer horen voor je je werkelijk realiseert dat het echt gebeurd is. Toen ik een derde getuige ook verslag hoorde doen van het in drieën gebroken restant van het vliegtuig wat op een akker langs de A9 lag, drong het langzaam tot me door dat er een vliegtuig was neergestort, in drieën was bebroken en op een akker langs de A9 lag. Het verslag was op z'n minst raar te noemen: "...Nee, het wrak staat niet in brand" "....Ik zie er nu allemaal gehavende mensen uit komen" "....Er komen nu allemaal ambulances aan..." "...Het maakte hele vreemde bewegingen en ineens klapte die neer!" ("....Nee Henk Westbroek zie ik vooralsnog niet").
Ik bedoel, het commentaar op zich is niet eens zo gek. Maar het is zo vreemd je te realiseren dat dat daadwerkelijk aan het gebeuren is... op dat moment zo'n vijfig kilometer verderop.
Even twijfelde ik of ik ramptoerist zou gaan spelen; te kijken of ik nog voor het politiecordon zou kunnen belanden en misschien wel heel bizarre foto's te maken...
Of dat ik m'n kersverse opdrachtgever toch maar gedienstig zou zijn, en bij Rijkswaterstaat twee mensen te vereeuwigen.
Ik besloot uiteindelijk het laatste, en leverde de volgende dag twee keurige portretten in.
Opdracht is opdracht...

donderdag 12 februari 2009

Mimpi Manis

Nog een kleine twee weken duurt het voor Simone en ik voet op Oostenrijkse bodem zullen zetten. Of nou ja: bodem... dat is misschien niet geheel juist omschreven met dat enorme pak sneeuw wat er ligt. Ruim twee meter sneeuw bergopwaarts, en een ruime meter in het dal. Dat is wel eens anders geweest. Nog geen enkele keer is het me overkomen dat er geen sneeuw lag, maar het is twee keer wel kantje boord geweest. Gelukkig is er toen in de week dat we er waren nog wat bij gevallen... Voor deze keer maak ik me dan ook geen zorgen of er wel sneeuw is, maar eerder of er niet te veel ligt. Lawinegevaar is dan natuurlijk weer het andere uiterste, waar je ook niet echt op zit te wachten. Feit is dat we niet kunnen wachten om te gaan! Nog een aantal dagen werken, en nog een aantal dagen klussen aan de Red Alert voor het zo ver is. 

Red Alert staat nu nog veilig op de bok in het bruisende Almere, maar de 'intakelbrief' ligt alweer een aantal weken te wachten op respons. Er wordt getakeld in de maand april, dus dan moet ze er al weer netjes bij liggen voor het komende seizoen. De huidige ietwat vale rode kleur gaat vervangen door een stralend glanzend witte! Maar haar naam blijft gehandhaafd, en zal in felrode letters op de romp gaan prijken! Ook moet er een nieuw grootzeil besteld worden, waarvoor ik nog op zoek ben naar de beste deal. Via Jap en de 'Friesche connectie' ben ik al aan wat goede adressen geraakt. Ook moet er aan de binnenzijde nog een wat praktischer bed-constructie komen. Een stukje bergruimte moet helaas worden geofferd; maar dan slapen we wel wat rianter dan nu het geval is... Gelukkig ken ik nog iemand die ervaring heeft met scheepsbetimmering... ;-)

Qua fotografie ben ik op school bezig met een korte, maar hevige module. "Bestaand licht en kleur" handelt over de dag- en kunstlichtsituaties. Het zijn maar drie lessen, met nogal veel oefenmateriaal. Bovendien zal ik de laatste lesdag van de module (de dag waarop je je module-opdracht moet presenteren, en deze ook beoordeelt wordt...) missen wegens de wintersport. In overleg is er besloten dat ik al aanstaande dinsdag e.e.a. zal laten zien... Nog niet het eindproduct, maar al wel iets wat daar toe moet gaan leiden. En dan zijn er nog de opdrachten voor m'n bedrijfje... Dus u begrijpt: druk, druk, druk.... 

Maar laat ik nou in tijden van grisis niet klagen. Het negativisme druipt er aan alle kanten al te veel vanaf. Het is natuurlijk ook geen prettige situatie, en de verhalen die je links en rechts hoort zijn af en toe ook echt zuur. Maar al met al krimpt onze economie dit jaar met zo'n 3,5%, waarmee we dan weer op het niveau van 2005 belanden... Maar het is toch niet zo dat we in 2005 niets te eten hadden? Of niet op vakantie gingen? 
Helaas heb ik de oplossing ook niet voorhanden, maar dat zou ook wel wat gek zijn.... toch? 

Ondertussen droom ik gewoon verder over witte pistes, grote schnitzels en evenzo grote pullen bier; Het ruime sop van het IJsselmeer, zonsopkomst en ondergang over pittoreske havens; Terreinrijden op de vlakte van Hato, waterskien, wakeboarden, surfen, zeilen... ofwel Curacao; Terreinrijden in Schotland; Fly-drives naar Corsica; Een huis huren in Kota Baru; Sneeuwkettingen; De Amerikaanse westcoast; Bonaire; De Riviera, Les Landes............. *Zucht*