Het eten was lekker en de avond gezellig, en voor we er erg in hadden was het bijna twaalf uur. Net op tijd stonden we buiten met de champagne in de aanslag en het vuurwerkpakket klaar om de lucht te gaan. Het was niet geweldig spectaculair, maar diende in ieder geval het doel. Nadat de laatste pijl de lucht in was gejaagd genoten we met de champagne nog wat na op het bankje voor de deur. Aan de overkant van de ringvaart ontwaarden we wat jongeren die duidelijk met snode vuurwerkplannen rondliepen. Ineens, vanuit het niets klonk er een zware doffe klap en tegelijkertijd onstond er een vuurbal van zo'n tien meter hoog en dertig meter breed! Al zittend op het bankje voelde je de hitte even voorbij trekken! Ruim tien minuten later waren er nog steeds brandende delen gras te zien. Best geinig, vonden wij...
Vroegah klooiden we natuurlijk ook maar wat raak met vuurwerk. Weliswaar niet op deze schaal, maar strijkers en kanonslagen werden toch ook veelal op plaatsen gedumpt waar dat niet geheel hoorde. Ook de babyrockets waren fijne, onvoorspelbare speledingetjes.
Ooit ging ik oud en nieuw vieren in Warmond, waar ik had afgesproken met Jeroen. Mijn toenmalige winterjas had een binnenzak die stuk was, en waar dus vrij veel in paste. Vier 'broden' astronauten om precies te zijn! En zo ging ik naar Warmond: als een fietsende bom!
En dan ook nog rustig een sigaret opsteken...
Afgelopen dinsdag ging ik bij Jeroen in Oegstgeest even een biertje doen. Het was alweer een tijdje geleden, dus er werd flink bijgepraat.
Ook de verhalen "van toen" kwamen- met oud en nieuw in het vooruitzicht- natuurlijk allemaal voorbij. Jeroen komt uit Warmond, en daar werd nog wel eens wat in de fik gezet... "Hondaatje civic voor 50 gulden, een paar blikken benzine erin en een stapel autobanden... Hoppekee!" "Tuurlijk wel even het chassisnummer eruit vijlen".
Ook dit was een goeie avond, en zo rond 3 uur fietste ik ietwat mistig weer huiswaarts.
Toen Simone en ik op nieuwjaarsdag de straat inreden speurden we routinematig de straat af of alles er nog stond. De citroen stond nog ongeschonden in z'n parkeervak, wat meeviel (Leiden Noord is behoorlijk onrustig tijdens oud en nieuw. We noemen het zelf altijd liefkozend de Gazastrook...). De volgende aanblik echter was wel erg triest te zien: M'n bakfiets was niet ongeschonden uit de strijd gekomen, en dat is zachtjes uitgedrukt:
Logisch toch?
Simone vond dat we een beetje naief waren geweest om de bakfiets zo voor de deur te laten staan. Misschien heeft ze gelijk... Het zijn de regels van vandaag: Staat je fiets niet op slot, vraag je er gewoon om dat hij gestolen wordt. Laat je je deur openstaan, kan je verwachten dat er wordt ingebroken. Laat je je laptop in het zicht in de auto liggen, wordt deze vrijwel zeker opengebroken. En dus... als je je bakfiets buiten laat staan met oud en nieuw is het logisch dat deze gesloopt wordt. Best logisch eigenlijk...
Desalniettemin wens ik vanaf hier iedereen een ontzettend goed 2009 toe! Dat het mag brengen wat je er van hoopt, uiteraard in goede gezondheid, en met een beetje humor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten