Gisteren zat ik om 8 uur 's ochtends in de auto op weg naar "het Maasvlaktegebeuren" van de Landcruiserclub. Eigenlijk draagt dit evenement nog slechts de naam Maasvlaktegebeuren, maar sinds dit jaar is dit onontgonnen stuk land niet meer vrij toegankelijk voor het rijden door de blubber. Gelukkig heeft de club een alternatief gevonden in het recreatiepark Ermerstrand bij Erm. Ja, ik wist ook niet waar dat ligt, maar het blijkt in de buurt van Emmen alwaar de verwijzingen naar de Duitse grens angstaanjagend talrijk zijn... Het leek me een mooie gelegenheid om onder toeziend oog van (meer ervaren) terreincollegae de Cruiser eens in wat zandhopen te laten happen. De dikke flarden mist werden door het opkomende zonnetje steeds dunner, en losten uiteindelijk geheel op zodat het een stralende dag werd. Het met bergen en kuilen geprepareerde strand was reeds het domein van een flink aantal Cruisers en de dikke diesels bulderden er vrolijk op los. Af en toe werd er iemand die zichzelf te ver had ingegraven met hulp van anderen uit de penarie geholpen, wat ik een geruststellende gedachte vond...
Na inschrijving en wat kennismaking ging ik zelf ook op pad. Er waren in totaal vier lokaties waar je je kon uitleven, van het simpelere strand tot een zwaar parcours op een van modder overlopen 'eiland'. Er werd me meteen al afgeraden me daar aan te wagen, gezien de grote kans op schade en de zekerheid van vast komen te zitten. Het strand leek me voorlopig uitdagend genoeg, en met slechts één keer vastzitten viel dit traject inderdaad wel mee. Ik besloot naar een naastgelegen parcours te gaan dat wat zwaarder was. Het eerste gedeelte viel best mee, alleen aan het eind lagen wat flink diepe kuilen. Bovendien liep het traject dood, wat je de zekerheid gaf dezelfde kuilen viceversa te moeten rijden. Maar zonder noemenswaardige problemen kwam ik weer terug, en m'n moed veranderde langzaam in overmoed. Ik volgde een compleet aangepaste cruiser door een behoorlijk lastig stuk en met flink het gas erop kwam ik uiteindelijk met een behoorlijke *BONK!* boven op de heuvel. Ik had het dus gehaald, al bleek alleen dat de*BONK!* niet- zoals ik veronderstelde- de bodem was, maar een uitstekende (úitstekende, niet uitstékende...) boomstronk. Die had getracht zich een weg naar binnen te verschaffen via de voorspoiler onder de bumper... En dat was deels gelukt... Auw!!!
Iets voorzichtiger dus maar weer teruggereden naar het strand om daar natuurlijk aan velen te moeten uitleggen wat er gebeurd was. Tijd om te lunchen leek me zo...



Na de lunch ging ik het derde terrein verkennen, en dat was een mooi heuvelachtig stuk, met veel droge grond. Dat was goed te doen, en na een paar rondjes ging ik nog wat foto's maken. Toch wilde ik het eiland natuurlijk nog even van dichtbij zien... De auto liet ik verstandigerwijs voor de toegangsbrug geparkeerd staan en toog mét camera het eiland op. "Ja, er wordt er momenteel één losgelierd die z'n complete band van de velg heeft gereden" was het eerste wat ik hoorde. Als een ware ramptoerist wilde ik dit natuurlijk van dichtbij zien, en ik liep langs de inmiddels aanzwellende rij auto's erachter. Ik moet zeggen dat ik best onder de indruk was van de inventiviteit van de mensen aldaar; En van wat een materiaal er allemaal uit zo'n wagen komt! Ter plaatse werd met een 'airbagkrik' (via de uitlaat opgeblazen!) de wagen gelift, werd het wiel gedemonteerd en schoongespoeld, en met een compressor ten slotte weer opgepompt. En na montage kon er weer vrolijk worden gereden. Wel ontbrak er een stuk bumper, maar ook dat mocht pret niet drukken... Er werd nog even flink met modder gegooid (letterlijk dan...) en
om 16:00 uur werden de terreinen gesloten. En zo reed ik -mét deuk- laat in de middag weer huiswaarts. Toch best een geinig dagje zo...



AUW!