Gezonde spanning derhalve bij iedereen...
In drie lokalen waren grote U-opstellingen van uitlegtafels gemaakt waarop per keer een leerling het werk presenteert. De opdrachten uiteraard netjes bij elkaar, voorzien van opdrachtnamen en een korte omschrijving van het werk. Een beoordelingscommissie van drie personen loopt vervolgens rond om het werk te bekijken, en onderwijl vertelt de beoordeelde zijn of haar verhaal. Vervolgens stelt de commissie vragen over het werk en geeft haar bescheiden mening. En na gemiddeld een kwartier zweten, worden dan de competenties doorgesproken en beoordeeld. Toe maar... Zoiets had ik op de Fotovakschool nog nooit meegemaakt. Ik was als vierde aan de beurt, en gek genoeg was ik nauwelijks zenuwachtig. Ik wist wat ik had; ik wist dat sommige dingen goed waren, en andere ehhh.... iets minder goed.
"Kom maar op!" was dan ook meer m'n gevoel (...)
Het deed in ieder geval geen pijn, al vond ik het wel moeilijk te verteren dat, wat ik mijn beste serie achtte toch redelijk onder vuur werd genomen. Maar het lag niet in mijn bedoeling daar enorme discussie aan te gaan, aangezien deze mensen er best wel verstand van hebben. Anyway, alles bij elkaar was het wel voldoende om het tweede halfjaar te mogen starten, en dat was toch het belangrijkste nieuws. Verder was het natuurlijk een enorm leermoment om op deze manier je werk te moeten presenteren, en moet je de geleverde kritieken als opbouwend beschouwen...
Ik hoop dat ze dat ook doen met de geleverde kritieken mijnerzijds op het evaluatieformulier. ;-)
