Dat filiaal is trouwens afgelopen woensdag officieel geopend, waarmee de ergste arbeidinspanning vooralsnog geleverd is. Vanavond zei ik al gekscherend: "Zo, nu kun je weer gewoon 12 uur per dag gaan werken in plaats van 18...".
Zoals ik al schreef was het dus al even geleden dat we voor het laatst in de gelegenheid waren om eens gezamenlijk de stad in te tuigen. Toen ik Simone vanuit de auto belde, vandaag zo rond 18:00, vroeg ze me dan ook even te reserveren bij ons favoriete restaurant in Leiden: Wessels. Goed eten en drinken, betaalbaar, ontspannen, fijne- en kundige bediening, en - ook niet onbelangrijk - op rolafstand van huis. Maar een telefoontje verder bleken wij niet de enige te zijn die er zo over dachten: Vol. Dan maar een alternatief bedacht in de vorm van Olive Garden. Ook goed bevallen, al is het maar ervaring van een eenmalig bezoek. Maar ook deze uitspanning bleek populair, en kon ons geen 'tafel voor twee' aanbieden. "Tjee-de-pee!" riep ik verontwaardigd (terwijl ik mij onderwijl oprecht verbaasde over het gemak van een automatische versnellingsbak want ik had de Cruiser ook al een tijdje niet meer bereden) "Wat nou recessie?!" "De hele stad zit vanavond voor kapitalen buiten de deur te knagen!" Enfin, ik kan me nog wel eens heel hardop verbazen als ik lekker alleen in de auto rijd. Desalniettemin had ik nog steeds geen geschikte eetgelegenheid gevonden, en nam me voor eenmaal thuis eerst even internet te checken of er nog leuke ideeën te vinden waren. Maar het valt niet geheel mee in Leiden; Tenminste, als je Wessels als standaard neemt. Die prijs/kwaliteit verhouding is gewoon erg goed. Simone en ik hadden al eens eerder de fout gemaakt toen Wessels volgeboekt bleek om bij "de Branderij" te gaan eten. Dat valt dan gewoon vies tegen. Met de nadruk op vies.
Uiteindelijk besloten we na thuiskomst van Simone om gewoon lekker de stad in te lopen en onderweg een restaurantje uit te zoeken. En, what's in a name, belandden we bij Mej. Janssen. Leuke kaart, aardige locatie (tegenover de erotische supermarkt, dus je moet het wel leuk vinden om naar paspoppen in miniscule strings te kijken), maar verder geen reden om niet eens binnen te lopen. We begonnen met een biertje en een mandje stokbrood met... ja... wat was het nou precies? Geen Aioli, geen kruidenboter, maar ook niet echt knoflooksaus, hoewel de grofgemalen knoflook wel tussen de tanden bleef zitten... We bestelden voorgerechten (paling voor Simone, forelfilet voor mij) en hoofdgerechten (2 x de Tournedos Poivre; 1 medium, 1 medium-rare). We hadden natuurlijk veel bij te praten, en veel praten maakt dorstig. Onze glazen stonden echter al een minuut of tien leeg, en niemand in de buurt... Bij het brengen van het voorgerecht konden we eindelijk nieuwe bestellen. Met het voorgerecht op tafel wil je dan wel graag beginnen met eten, maar helaas ontbrak het mij aan het nodige gereedschap om de forel op gepaste wijze naar binnen te werken: "Oh ja, bestek..." kirde 'onze' als kruising tussen Macy Gray en Mickey Mouse klinkende serveerster. De smaak was overigens wel in orde, maar kan iemand mij uitleggen waarom je- als je net als aperitief een mandje stokbrood voor je neus had staan, je er dan bij het voorgerecht weer een krijgt?! Is het eigenlijk een soort broodmaaltijd? En kom me niet aan met 'het neutraliseren van de smaakpapillen', want er lag slechts 1 smaak op het bord...
Daarna kwamen de tournedos. Overladen met champignons, en het ontbreken van peper in wat voor vorm dan ook, deed mij vermoeden dat er een ander recept van de kaart op tafel was beland. Om het niet te ingewikkeld te maken besloten we dat een aanvulling van de bestelde pepersaus afdoende zou zijn, en vroeg ik maar niet welke van de twee nou eigenlijk medium-rare gebakken was... Dat konden we zelf wel uitvogelen, toch? Op het bord voor m'n neus lag een biefstuk van uitstekende kwaliteit en flink formaat, keurig medium-rare gebakken. Op Simone d'r bord lag een- zo mogelijk- nog grotere biefstuk van uitstekende kwaliteit, die aan beide zijden heel even de pan had geraakt. Zo'n 4 cm dik , en diep, dieprood (en koud!) aan de binnenkant! Navraag bij de serveerster leerde dat we de borden hadden moeten omruilen (hoe hadden we ook zo dom kunnen zijn...?) want er was er een rare, en een medium, toch?
We drongen er op aan dat deze koe toch nog even iets bijgebraden diende te worden, al was het maar om met zekerheid te kunnen vaststellen dat deze echt niet meer leefde! Nou, het mocht!
Alleen toen Simone haar bord weer terug kreeg waren natuurlijk de reeds opgeschepte (gefrituurde(!)) aardappels verdwenen. "Ohhww ja... nou dan komen die er zo nog wel aan" kirde Macy Mouse weer even vrolijk.
Over de smaak en kwaliteit van de biefstuk viel niet te twisten, die was goed! Maar verder is het echt zonde van je geld om bij Mejuffrouw Janssen te gaan eten. Een ruime €90, zonder enige excuses voor bijvoorbeeld de verkeerde bestelling, vind ik echt schandalig! Wessels is ongeveer van hetzelfde prijsniveau, maar dan ga je wel voldaan weer naar huis.... al rollend!...
:-)
Overigens ligt Simone nu alweer een tijdje op een oor... Die moet nog een beetje slaap inhalen!
