Het was dan ook een behoorlijk drukke tijd, die voor een belangrijk deel in het teken stond van een opdracht voor school die behoorlijk aan me vrat. Het gewenste resultaat bleef uit, en de creativiteit leed onder de steeds meer toenemende tijdsdruk. Voor het eerst in mijn fotovakschoolcarriere behaalde ik een module met de welbekende 'hakken over de sloot'. En waar ik dat in mijn middelbare schooltijd meer dan prima vond, heb ik daar nu een stuk meer moeite mee... Het moet gewoon goed zijn, liefst nog beter... geen gelul.
Toch was ik uiteindelijk blij dat ik niets over hoefde te doen.
Verder was het periode met wat problemen rond Red Alert. Vorig jaar is ze de kant opgetakeld zonder dat er van mijn kant enige moeite was genomen om haar heerlijke diesel winterklaar te prepareren. En dat dat consequenties heeft weet ook ik nu. Een behoorlijke vorstperiode had er voor gezorgd dat een aantal rubbers en een pakking waren stukgevroren, en -achteraf gezien- mag ik met die beperkte schade nog niet eens klagen. Het had een stuk erger kunnen zijn, is me ook al menigmaal onder de neus gewreven. Om de betreffende rubbers en pakking te vervangen, en om in eerste instantie sowieso de schade vast te kunnen stellen moest helaas het halve blok uit elkaar worden gesleuteld, en logischerwijs later ook weer in elkaar. Niet zoveel materiaalkosten dus... des te meer arbeidsloon... dus... Het was een wijze, maar dure les.
Gelukkig hebben we de afgelopen weken wel kunnen profiteren van een flink aantal fantastische zeildagen! Een steady viertje, een strakblauwe lucht, een nieuw grootzeil, verse kleur op de romp, compleet gepoetst dek en beslag, maakten de eerste mijlen op het Markermeer tot een waar feest! Wat een fijne schuit is ze toch... Ik zal de volgende winter toch wat zorgzamer zijn.
Niet te vergeten zijn er in de afgelopen weken ook nog twee nieuwe aardbewoners bijgekomen. Ongetwijfeld zijn dat er nog veel meer dan twee, maar van deze twee was ik al een tijdje op de hoogte dat ze er aan zaten te komen. Hugo is de kersverse zoon van Claudine en Patrick, en een dag na Hugo besloot ook David dat het tijd was om de wereld met eigen ogen te gaan bekijken. Hij is de zoon van Grietje en Jelmer, en vanaf hier heet ik beide heren van harte welkom!
Stel, je woont en werkt op Curacao. En stel, je hebt vakantie en het lijkt je leuk om weer eens in Nederland te gaan buurten. Familie en vrienden bezoeken, dat soort dingen. Dan is het natuurlijk handig als je een beetje in de buurt verblijft van waar al die mensen wonen. Je zou dan bij die familie of vrienden kunnen intrekken, maar je wilt ook wat privacy. Dan zou je een hotel kunnen overwegen, of een gezellige bungalow op Solassi o.i.d., maar daar is de gezelligheid weer ver te zoeken... En dus zoek je nog even door, en breng je uiteindelijk twee weken op Hollandschen bodem door op een van de plekken waar je vroeger al van droomde er te wonen! "En waar dan wel?" hoor ik u verzuchten... Nou, op de Kagerplassen natuurlijk; In een heerlijk vrijliggend woonbootje!!! Met de nodige vaartuigen 'voor de deur' om je verpozen op deze toch al niet lullige plek nog iets aangenamer te laten zijn.
Alsof al dat zeilend vermogen en lonkend Kaagwater voor de deur nog niet genoeg was, gingen deze Antillianen ook nog een dagje mee met ons het Markermeer op. De onderschatte vier bleek bij vlagen een goeie zes. Met een gereefd grootzeil en de high aspect klaar om te hijsen voeren we de haven uit, alwaar direct bleek dat volledig zeilpak vandaag noodzakelijk was. Vrolijk stuiterend voeren we door de vaargeul om daar te besluiten dat misschien een stormfok een betere keus was geweest. Jap (niet echt een Antilliaanse naam overigens..) verwisselde de fok en even later voeren met gereefd grootzeil en een theedoek met ruim drie knopen iets te relaxed in het rond... Bij nader inzien was die high aspect toch niet zo'n gek idee... Na de terugwissel liep het fantastisch en moest er minimaal bier aan te pas komen om de loosgaten goed doorspoeld te krijgen. Met iets andere woorden (voor de niet zeilers...): viel het bier dus om in de kuip door de ontstane hellingshoek...
Daar het in dit geval de laatste biertjes bleken, en we toch graag voor Pampus wilden liggen werd het tijd dit vreemde eilandachtige obstakel eens met een bezoek te vereren. Best leuk, maar er hadden best een paar leuke kunstpalmbomen neergezet kunnen worden...
Wel prima cappucino-die-eigenlijk-geen-cappucino-is-maar-dat-is-niet-erg-want-ik-hou-eigenlijk-helemaal-niet-van-cappucino, volgens As (ook al niet echt een Antilliaanse tongval...).
We besloten de dag met sate bij Ome Ko... Need I say more?
Was gezellig! Tot oktober!
Recentelijk mochten we nog naar de stembus voor de Europese verkiezingen. Uitstel tot het laatste moment, maar toch blij dat ik gegaan ben! Wat is er toch allemaal aan de hand in Nederland? Zelfs Wilders' ongelooflijk walgelijke manier om het door hem aan Nederland toegedichte "morele verval van onze Elite" te onderbouwen, bleek niet van invloed op zijn populariteit. Het "Pim Fortuyn-effect" begint weer de kop op te steken, en de op straat geinterviewde doorsnee PVV-stemmer geeft als opgaaf van reden voor zijn of haar keuze: "Hij zegt het tenminste... dat wat iedereen vind"
En het moet gezegd: Er staat ook bar weinig verbale weerstand tegenover. Onze huidige politici zijn zo niet opgewassen tegen de hedendaagse populistische manier van campagne voeren. Achteraf wordt er gejammerd, is het iedereen z'n schuld behalve die van henzelf. En zelfs al hebben ze inhoudelijk zo veel meer te vertellen dan Wilders, dan komt het nog steeds niet aan bij het grote kiezerspubliek...
En zo zijn we internationaal weer eens flink voor lul gezet.
Een ding is zeker: Mocht over anderhalf jaar de PVV een regeringspartij worden, en de Minister van Binnenlandse Zaken van deze partij worden afgevaardigd... Dan gaat deze zoetwaterkapitein op zoek naar een andere betrekking.
Waarvan Akte...
